De nachttrein is wel weer een ervaring op zich. Na een korte nacht bleek dat Gary zijn bed toch wel heel aangenaam zacht was, vergeleken met die van mij. Wat bleek, hij had een heerlijk matras onder zijn laken. Ik had alleen een rieten strandmatje-achtig iets. Nou ja, dan maar even met blauwe heupen door het leven. Verder was het een hoop kabaal op de gang de hele nacht. Veel mensen hebben geen bed dus die zaten op plastic stoeltjes in het gangpad.  Het verbaasd ons dat we tot nu zo weinig toeristen zijn tegengekomen. In de trein was nog een russisch stel, dat ons even had helpen instappen omdat ons deel van de trein niet meer op het peroon paste en dan is de instap minstens een meter hoog was vanaf de grond. dat is wel heel erg hoog, zeker als je zelf nog geen 1,3 meter bent, zoals Kay. Gelukkig haden we een heerlijk rustige vietnamese familie in onze coupe. Die keken hun ogen uit naar de Nintendo van de jongens. De mensen zijn tot nu toe super aardig. Iedereen is behulpzaam, als je even staat te klooien zoals ik met het starten van de brommer, staan er al weer 3 man klaar om te helpen. Als je postzegels wilt kopen, lopen ze gewoon 3 blokken met je mee. Als je even op de kaart staat te kijken willen ze al meteen helpen. Wij hebben tot nu toe hele goede ervaringen. Alleen in het verkeer is het ieder voor zich! De jongens hebben heel veel aandacht. De meesten denken dat ze tweeling zijn. Als ik ze dan vertel dat ze 8 en 9 zijn, gaan de vrouwen hier erg hard puffen en gebaren dat dat wel erg zwaar moet zijn. Hier hebben ze over het algemeen ook kleinere gezinnen en doen gezien de reacties wel degelijk aan geboorteplanning. Er is ons ook al gevraagd hoe het toch kan dat in ons gezin we alle 4 een andere haarkleur hebben. Bij hun is alles zwart. Leg dat maar eens uit in steenkolen engels, want de meeste komen niet veel verder. Uiteraard gaat het de jonge mensen die in de toeristische sector werken, beter af. En ons vietnamees brengt is niet veel verder dan "bedankt". De laatste 2 dagen hebben we door Hue getrokken. Dag 1 na de treinreis hebben we de oude citadel bekeken en hebben Kay en ik zelfs op de rug van een olifant een keizerlijke route door het park gekregen. In de citadel krijg je goed de sporen te zien van de dwaze amerikanen die in de vietnamoorlog hier alles hebben plat gegooid. Er is hier hard gevochten en daarbij zijn de oude historische gebouwen ook niet bespaard gebleven. Ze zijn inmiddels veel dingen weer aan het opbouwen, renoveren, maar de oude stad zoals deze er uit heeft gezien krijgt nooit die oude glorie weer terug. Er moet ook veel zijn geplunderd. Een hele trieste 20 jaar durende oorlog, waar uiteindelijk geen winnaar is gekomen, alleen maar verliezers. Met de trein zijn we heel vroeg in de ochtend door de Demilitaire Zone (DMZ) gereden. Een 5 km brede strook, het niemandsland tusen het oude noord en zuid vietnam, dat volledig is volgegooid met mijnen, en waarbij napalm en andere chemicalien zijn gebruikt om al het leven daar te vernietigen. Want tussen bomen kun je je verschuilen, dus die moesten ook weg. Hierdoor zag het er als een verlaten maanlandschap uit toen de amerikanen vertroken. Inmiddels groeit er wel weer wat lage begroeing, maar nog steeds zijn er boeren (en kinderen!) die op nog onontdekte mijnen stappen. We hebben er maar een klein gedeelte van gezien in de trein, maar wat duidelijk was is dat er geen dichtbegroeide bossen zijn zoals overal. In dit gebied zijn ook de tunnels te bekijken die gebouwd zijn, soms 3 verdiepingen boven elkaar, maar wij gaan die tunnels later  bij Ho Chi Ming City bekijken. Hue verder is heel warm (39 graden) en druk, maar buiten de stad is het rustiger en zijn er heel veel pagodes en mausoleums te bewonderen. We hebben er vanmorgen één uitgekozen, die van Tu Duc. Die keizer heeft zijn eigen graftombes ontworpen en woonde daar nog 16 jaar met zijn concubines (104 echtgenotes) en hele hofhouding voordat hij stierf. Dus hij heeft er nog van kunnen genieten. Moet prachtig zijn geweest vroeger. Hij had zijn eigen roeivijver, theater etc.  Daarna zijn we op zoek gegaan naar de Arena waar de keizers tijgers tegen olifanten lieten vechten voor vermaak. dat was even zoeken, want dat was geen toeristische attractie (wij zoeken graag de niet toeristische dingen op, om niet als een kudde schapen achter elkaar aan te hoeven lopen). Helaas konden we niet naar binnen en  hebben we maar even door de poort gekeken. De jongens waren zeer onder de indruk van het verhaal dat in de lonely planet geschreven stond. Het was namelijk zo dat de olifant moest winnen, omdat die symbool staat voor de kracht van de keizer. Dus het werd de tijgers extra moeilijk gemaakt. De details zullen we jullie besparen.  We hebben nog lekker verder op de brommer rond getourd maar verder niet meer in de pagodes etc geweest. De jongens waren wel even cultuur geschiedenis moe. En dat begrijpen we. Dus we hebben het zwembad opgezocht bij het hotel aan de overkant (die van ons hotel was in onderhoud) en de jongens hebben heerlijk gespeeld met andere kinderen van allemaal nationaliteiten. En wij een lekker boek gelezen! Lekker luieren is helemaal geen straf bij deze geweldig hoge temperaturen. Morgen nemen reizen we op een luxe manier naar de volgende plek. Voor $60 hebben we een privechauffeur en luxe auto, die ons naar Hoi An gaat brengen, 100 kilometer zuidelijker en die tussendoor onderweg allemaal mooie stops maakt omdat we door een interessant gebied rijden. maar dat volgt later...