Hallo lezers, Na een lange vlucht zijn we s'morgens vroeg in Hanoi geland. Daar was het even zoeken naar onze taxi-man die ons zou ophalen. Hij had waarschijnlijk de moed opgegeven nadat we 1,5 uur te laat waren geland en ook nog eens ruim een uur op de koffers hebben moeten wachten. Maar daar was hij dan! Goodmorning Vietnam! Het mooie van het vroege landen was dat we, nog geen 100 meter buiten de poorten van het vliegveld al in de Vietnamese sfeer kwamen omdat we langs rijstvelden reden waar volop gewerkt werd door mannen en vrouwen met de traditionele rijsteveldhoedjes. Wij keken meteen onze ogen uit (de jongens niet hoor, die lagen meteen te slapen), niet alleen naar de boeren maar ook naar de chaos op straat. Op een hoofdweg lopen mensen soms zelfs met de os aan de hand, rijden fietsers, brommers, vrachtwagens, bussen, auto's etc. En alles door elkaar op eigen tempo. En op zich steken ze ook gewoon over als ze denken dat dat sneller is. Maar als we dachten dat dat het was, werd ons in Hanoi wel duidelijk dat het nog vele malen gekker kan! In de redelijk smale straten rijden de mensen op brommers met z'n honderden tegelijk in een straat. Stoplichten doen ze niet aan. Oversteken doe je op eigen risico. Daar is een truc voor: als je de eerste stap op straat hebt gezet in een tempo doorlopen zonder om je heen te kijken. Dan rijden ze voor en achter je langs en gaat het goed. Mou dat vraagt even moed maar inmiddels zijn we volleerde overstekers! De eerste dag hebben na een uurtje bijslapen, snel de benenwagen gepakt en de buitenlucht opgezocht zodat we ons snel aan het ritme van Vietnam aan kunnen passen. Ons hotel genaamd Hanoi old centre hotel, was klein maar we hadden een prettige kamer, midden het centrum. Met 1 minuut lopen zaten we bij het Han Kiem meer. Niet dat het daar rustig is, maar er hangt een hele goede sfeer. Het meer en het 'park' er om heen zijn 's morgens het toneel van dames die aan tai tchi doen, families doe aan badmintonnen, mensen die hardlopen, ouderen die hun oefeningen doen en weer anderen die elkaar dansles geven. Wat een fantastisch sfeertje geeft dat. Ik liep daar op zondagmorgen vroeg allleen, de rest lag nog in bed. Ik kreeg bijna zin om mee te doen, ware het niet dat het om 8 uur 's morgens al een tempertuur van boven de 30 graden is. Ik heb het maar bij slenteren gehouden. We hebben dankzij een rondleiding via Hanoikids twee jonge studentes als tourgids gekregen, die ons de weg wezen door het oa. het Ho Chi Ming complex. Hier ligt hun leider Ho Chi Ming opgebaard. al hoewel hij zelf graag gecremeerd wilde worden, omdat hij zelf een heel sober leven leidde en zijn as over meerdere gebieden waar hij geleefd had, uit wilde laten strooien. Zijn huis hebben we ook gezien en dat is een 2 kamer houten hut, met een werktafel in een kamer en een bed in de andere. Zo leefde hun sterk communistisch leider, aanhanger van Lenin. En een groot onafhankelijksheidsstrijder voor Vietnam. Het mooie aan Vietnam is dat je een deel van dit communisme sterk terugziet in o.a de slogans op spandoeken, grote fabrieken, en de saamhorigheid van de mensen. Die hebben we eerder ook op Cuba gezien. Maar daarnaast zijn er heel veel kooplui en ondernemers die hun eigen waar venten. En zijn er echt grote verschillen in rijk en arm. Maar in de stad zijn geen bedelaars, iedereen leeft in een redelijke staat huis. Wij hebben nog geen krottenwijken gezien. Na een interessante ochtend met de studentes hebben de jongens het middagprogramma bepaald; met de fietstaxi door de stad, ijs eten en voetballen in het park. Met name dat laatste was een grote belevenis omdat vanwege de zondag het hele park vol was met sporters; aerobic-klasjes, badmintonwedstrijden, voet-badminton, voetbal en voor de individuele sporters; fitness (man only!), skaten, hardlopen, fietsles. Iedere meter van het park werd gebruikt. En iedereen laat elkaar in waarde. En dan werd er, waarschijnlijk om reclame te maken, ook nog eens gratis coca cola uitgedeeld in die heerlijk ouderwetse glazen flesjes. We hebben genoten tot het ging gieten. Dat was een verfrissende ervaring en zo dachten er meer over, maar het park liep wel snel leeg. Tot zoveer het hectische Hanoi. Verder gaat onze reis naar Halong Bay. Dit verslag volgt snel, samen met wat foto's. Groetjes, Sylvia, Gary, Yvo & Kay