Beste lezers, dank voor jullie lieve reacties. We hebben het inderdaad goed. Uiteraard hadden de kids even een dip, maar het tijdsverschil van 5 uur zijn we snel te boven gekomen, alleen aan de hitte is het moeilijk wennen. We zijn met een touroperator vanuit Hanoi (32 graden) naar Halong Bay gebracht met een busje over een van de weinige snelwegen van het land. En wat blijkt, ook over 100 km afstand doen ze hier bijna 4 uur omdat alles wederom tot aan de ossenwagen over die ene 'snelweg' gaat. De chauffeurs hebben overal lak aan. Wij reden door een aanzienlijke plas en zonder pardon rijdt de chauffeur die arme fietser tot aan het kruintje nat. Laat deze nou net geen rijsthoedje op hebben! Het is hier echt het recht van de sterkste! Halong Bay (32 graden, maar dan met 95% luchtvochtigheid, dus bloedverziekend heet) is prachtig. We maken in de bus kennis met onze bootgenoten: Canadese, Australische, Vietnameese-Zwitsers, Colombiaanse-Saudie-arabier, Russen, en ook Italiaanse Honeymoners. Een bont gezelschap. Onze boot, de Phoenix Cruiser, vaart vanaf 13 uur uit de haven en we gaan op weg door het Unesco gebied, waar honderden kalkstenen rotsen eilanden groepen (begroeid met veel bomen en planten) vormen. Het is een prachtig gebied. We bezoeken 's middags een grot en nemen een duik in het heerlijk warme water op een van de weinige strandjes die het gebied rijk is. Het gevolg daarvan is dat we niet alleen waren daar. Wat een drukte! maar wat heerlijk om in die hitte even te zwemmen. Toen het meerendeel van de mensen weg was, kwamen de kwallen! Wellicht dat dat de reden was, dat zij opeens weg gingen. Een kwal had een flinke beet achter gelaten op Yvo zijn voet. Die heeft even een poosje op zijn tanden moeten bijten, omdat vlak daarvoor een meisje het zelfde leed had ondergaan en die had het uitgeschreeuwt, vond hij nu dat hij dat niet kon maken (gelukkig maar). Die avond hebben we heerlijk gegeten aan boord. Dat uit een hele kleine kombuis zo lekker eten kan komen. Wat een luxe. 's Avonds gaat het anker ergens tussen alle eilandjes midden op zee uit, ver weg van alle drukte. We doen nog een kleine poging om inktvissen te vangen maar dat was weinig succesvol. Misschien maar goed ook, ik had niet geweten wat ik had moeten doen met zo'n beest aan mijn hengel. Dat is niet mijn sport! We hebben heerlijke bedden aan boord en slapen als een os. De volgende dag gaan we 's morgens kajakken, sommige doen nog een poging om loempia's te leren maken, maar wij hebben ze vooral geproefd nadat we even lekker geluierd hebben op het dek. En dan varen we weer terug naar de haven. We nemen na een uurtje bussen afscheid van de groep. Wij worden, op ons verzoek, gedropt in 'the middle of nowhere', waar we op de locale bus wachten naar Ninh Binh. Dat werd een avontuur. Allereerst liet de bus erg op zich wachten. Bustijden doen ze niet echt aan. We worden bijna de verkeerde bus ingesleept, verkocht als schapen door een mannetje bij de busstop. ik zag nog net dat hij van de chauffeur geld kreeg toegestopt om ons in de bus te praten. No way natuurlijk. dan hebben we veel vietnameesjes nodig hoor, om ons in de verkeerde bus te krijgen! De jongens vonden dat wel even spannend. Net als afdingen, dat hebben we ze eerst even uit moeten leggen hoe dat werkt. Maar uiteindelijk stappen we in de bus, nou ja minibus. Waar naarmate de rit vordert steeds meer mensen in komen. Uiteindelijk zitten we met 40 man in een minibus, met de knieen opgetrokken en met 4 personen op 2 stoelen. Onze bagage heeft het ook hard te verduren en tot overmate van ramp krijgt de bus pech! Versnellingsbak naar de haaien! Hij tuft nog even verder naar de garage. Daar kruipt een vietnamees onder de auto...gezien hun postuur past dat gewoon zonder een krik te gebruiken. dat had Gary hem niet nagedaan! Na 45 minuten rijden we weer, maar vraag niet hoe. versnellingsbak heeft nog steeds kuren, schokdempers hadden het allang begeven en in plaats van mensen er uit, komen er nog steeds mensen bij! Uiteindelijk hebben we erg gelachen om de situatie en hebben de snoepjes uit Nederland ook de kids nog wat laatste kracht gegeven. Na een rit van bijna 4 uur stappen we vanuit de bus in de allerkleinste taxi die er bestaat. Een wonder dat 4 personen en alle bagage er nog in past. Wellicht omdat het allemaal goed aangestampt, en bijna vacuumgezogen is in de bus. Dan rijden we met de mini taxi naar het prachtigste hotel in Ninh Binh Hoe groot kan het verschil zijn! Wat een pracht en rijkdom en wat heerlijk dat de jongens dat zwembad in kunnen duiken. Het water werd bijna zwart toen we er in sprongen, zo vuil waren we! En wat een ervaring! gelukkig hebben we er allemaal hard om gelachen en zijn er geen trauma's opgelopen! Morgen meer over onze avonturen in Ninh Binh! Veel groetjes uit een zweterig en bloedheet Vietnam, Sylvia, Gary, Yvo & Kay