Hallo allen,  de laatste week van onze vakantie! In Ho Chi Min City oftewel Saigon hebben we ons prima vermaakt. Saigon is een hele grote stad, de hoofdstad van Vietnam met 7 miljoen inwoners. En geen moment hebben we ons onveilig gevoeld of bedonderd. Het enige is dat we ook hier veel bekijks hebben, of we nu in het waterpark zwemmen en glijden, in de dierentuin rondlopen of gewoon ronddwalen, mensen draaien zich graag nog even om,  om te kijken. Dat geeft ons de gelegheid soms leuke foto's te maken, alhoewel de jongens zich nog wel eens ongemakkelijk voelen met zo veel bekijks. We zijn na onze vlucht van Dalat naar Saigon, naar het hotel gegaan en na even lekker te relaxen in de kamer met airco, zijn we naar het War museum te gaan. Een museum met heel veel vliegtuigen, geweren, munitie en tanks, allemaal (voor echte mannen interessante) overblijfselen van de vietnamoorlog. Uiteraard wordt het verhaal heel eenzijdig vertelt, maar met dat in je achterhoofd geeft dat toch een indruk. Daarnaast waren er heel veel foto's, ook met hele schokkende beelden over wat alle napalm en gifgas ook nu nog aanricht met door de grote hoeveelheid gehandicapte kinderen die geboren worden. Deze afdeling hebben we voor de jongens maar even overgeslagen.  De volgende dag zijn we vroeg naar de Cu Chi tunnels geweest, de tunnels gegraven door de noord-vietnamezen in de oorlog tegen het zuiden en de amerikanen. We zijn met de speedboat daarheen gevaren om de drukte voor te zijn en niet weer uren in de bus te hoeven rijden, want Cu Chi ligt namelijk middenin de jungle. Het was een fantastische ervaring, echt een van de hoogtepunten. Met name om te zien hoe slim ze waren en hoe weldoordacht het tunnelsysteem (totaal zo'n 200km lengte) gegraven is. Veelal 3 verdiepingen met ingangen via het water zodat bij hoogtij niemand deze kon zien of er in kon. De bommen konden de 1e en 2e verdieping nog laten instorten maar de 3e laag (9 meter onder de grond) was onbereikbaar. Onder de grond zijn ziekenkamers, keukens, munitiekamers ingericht. We hebben hun slimme luchtventilatiesysteem gezien, hun rookafvoerkanalen vanuit de keukens, maar ook hoe ze bijv. van autobanden slippers maakten waarvan de zool de verkeerde kant opwijzen, omdat de brede kant achter bij de hiel werd gemaakt en de smalle zijde voor. Omdat de noordvietnamezen bijna geen wapens hadden, gebruikte ze de niet ontplofte bommen, bouwden die om tot wapens waar zij weer hun vijanden mee aanvielen. We hebben allemaal door de tunnels gekropen om eens te ervaren hoe dat was. Ze zijn erg smal en ongeveer 1,20 meter hoog, terwijl ze nu nog verbreed waren voor de toeristen, anders hadden alleen de jongens er door gepast. We hebben hier echt onze ogen uitgekeken zo midden in de jungle. Het terrein was erg mooi opgezet, we hadden een goede gids en inderdaad waren we de drukte en de hitte voor. We hebben nog wat souvenirs geshopt en leuke eettentjes uitgeprobeerd en geconcludeerd dat we ons uitstekend vermaakt hebben in deze stad. De volgende uitdaging was de Mekong delta. Het rivierengebied van de mekongrivier die dan al 4000 km heeft afgelegd en als een riviertje begint in Tibet. Dit deel van Vietnam wordt ook wel de rijstkom genoemd en naast rijst hebben ze hier heel veel boomgaarden en akkerbouw. Wij zijn met de bus gereist naar Can Tho, een redelijke stad van waaruit we met een dagtocht de mekongdelta hebben bewonderd. We hebben een bootje met gids en bootvrouw gehuurd die ons via drijvende markten en kleine kanaaltjes een deel van het gebied hebben laten zien. Een prachtige tocht die ons naar een noedelfabriekje heeft gebracht, een wandeling gemaakt hebben door kleine dorpjes, rijstvelden en boomgaarden. We hebben nog een aanbod gehad om Kay te ruilen tegen een heel klein lief meisje van een jaar, maar dat aanbod hebben we toch maar afgeslagen ;-). Het was vandaag even vroeg op: 5.30 uur vertrokken we al en het verbaasde ons hoeveel mensen hier dan al wakker en aan het werk zijn. Het leven begint hier rond 4 uur, als de temperatuur nog goed is, dan wordt er buiten op straat ontbeten, een uurtje aan sport gedaan in het park, de verse vis verkocht op de markt etc. We hebben hier overnacht in een redelijk basic, maar schoon hotel, maar ook dat was prima. Eten doe je toch buiten de deur. Morgen vertrekken we, nadat we eerst heerlijk uitslapen (tot hooguit 7 uur, want dan leeft de stad al zo, dat de jongens geen minuut langer hun ogen dicht kunnen houden) voor onze laatste dagen naar Phu Quoc, een tropisch bounty-eiland dat ten zuiden van het vaste land van Vietnam ligt. We hebben hier een heerlijk luxe resort, zodat we 3 dagen kunnen relaxen en snorkelen in zee voordat we de uitdaging van de terugreis naar Nederland aangaan.