Van Salak mountain rijden we weer de enorme ( Suikerfeest) drukte in. In een paar uur hebben we naar de stad Bandung gereden, waar helaas gezien de drukte geen tijd was om de vulkaan en de theeplantages te bezichtigen. Jammer, jammer. Gary voelt zich goed beroerd, dus ik ga met de jongens op pad. Gezien het feit dat het hier om 6 uur smiddags al donker is, en we in de omgeving weinig betrouwbare eethuisjes tegen komen, duiken we maar het hotel in voor een hele dure hamburger met friet. De jongens genieten! Verder is het leven hier heel betaalbaar, voor een paar euro per persoon hebben we telkens een goede maaltijd en drankje. En het eten is heerlijk! Even een goede douche 's avonds doet wonderen. Na een paar uur slapen maken we ons op voor de treinreis naar Yogyakarta. Gary is inmiddels weer aardig opgeknapt (dankzij het Indonesisch kruidenwondermiddeltje?). De chauffeur en onze gids gaan niet mee met de trein. Zij zijn vooruitgereden die nacht. De trein rijdt door een prachtig landschap van sawa's ( rijstvelden), langs kleine dorpjes en grote vulkanen. Het was een mooie rit maar wel een hele koude. Na 7 uur airco-trein komen we aan op de laatste bestemming van ons Java avontuur. In Yogyakarta zijn voor de jongens de vogeltjesmarkt (met ook poezen, honden, slangen, konijnen, vissen) en de Merapi vulkaan echt het hoogtepunt. Hun kan die historie van het paleis van de Sultan nog gestolen worden. Wij vonden dat zeker wel boeiend. Vandaag hebben we gezien wat de uitbarsting van de Merapi vulkaan voor gevolgen heeft voor de mensen die daar wonen. In 2010 was er een enorme uitbarsting en vonden vele mensen de dood. Met een jeep zijn we over de gestolde lavastromen gereden, hebben verwoeste huizen en de schuilbunker gezien. Dat alles met de nog steeds rokende vulkaan op de achtergrond. De dag hebben we afgesloten met een bezoek aan de grootste boeddhistische tempel de Burubordur. Machtig groot en heel heet daar! Gelukkig bood het zwembad bij het hotelletje uitkomst. Na een duik hebben we het lavastof van ons afgespoeld en maken we ons klaar voor de reis naar Kalimantan/ Borneo. Morgen nemen we in Solo afscheid van onze gids en chauffeur. Voor paps die sinds gisteren in het ziekenhuis ligt en met spoed gekatheteriseerd wordt: we denken aan je en wensen je heel veel sterkte. En zoals beloofd hebben we Boeddha gevraagd om een oogje in het zeil te houden! (-;