Dengfeng Shaolin klooster Een spannende etappe in onze reis, omdat we niet zeker zijn van onze reisroute van Xi'an naar Dengfeng. Daarom vertrekken we al voor 7.00 uur om met de metro naar het treinstation te gaan. Van daaruit nemen we de snelle trein naar Longmen. En toen was het even gissen. Op weg naar het Shaolin klooster waar we zouden overnachten wilde we nog de longmen grotten bekijken. We hebben op het station in ons best Chinees (niet dus) onderhandeld met een taxichauffeur om ons naar de grotten te brengen, daar te wachten met onze bagage om vervolgens de bergen in te rijden naar het klooster. Het duurde even voor hij ons snapte en we het eens waren over de prijs, maar het lukte! We hebben, helaas op het heetst van de dag, de longmen grotten bewonderd. Dat zijn uit de bergwand gehakte boeddha beelden. Hele grote en heel veel kleintjes. Deze beeldhouwwerken zijn al vanaf 500 na Christus afgerond en helaas ook niet allemaal meer in tact. We verbazen ons er over dat de prijzen voor dit soort bezienswaardigheden echt Europese prijzen hebben. We betalen iedere keer meer dan 15 euro entree per persoon. Voor de eenvoudige Chinees niet te betalen, en toch is het iedere keer weer stikdruk. Gelukkig had onze taxichauffeur ons inderdaad goed begrepen en stond keurig met de bagage te wachten. De rit daarna was een lange en bizarre. Overal worden torenhoge flats gebouwd in China op de meest onlogische plekken, met 8 baans snelwegen er langs en er woont niemand! Ze creëren hier echt spooksteden. We staan soms voor een stoplicht en dan is er in de wijde omgeving geen auto te bekennen, maar er wordt wel geacht dat je stil staat. In China hangen namelijk overal, maar dan ook overal camera's en dan heb je ook nog politieposten op elke hoek en militairen zo hier en daar. Daarnaast heb je nog de snelweghandvegers, spookstedenbouwers, noemen we dat niet verborgen werkeloosheid? Dat kunnen ze hier wel, zinloze baantjes bedenken. Het Shaolin klooster en omgeving zijn inmiddels een Unesco terrein. Het hostel bevind zich ook op het terrein van het klooster. Auto's mogen hier niet komen tijdens openingstijd, dus we klimmen met volle bepakking de weg omhoog naar het hostel. We zijn in het hostel omringd door kindertrainingshuizen waar kinderen vanaf een jaar of 4 verblijven om Kung Fu onder de knie te krijgen. Onder iedere boom, op ieder veldje wordt er getraind! Het is hier machtig mooi. Het leren gaat niet zonder slag of stoot. Als ze niet hun best doen dan is daar een stok tegen de billen of bovenbenen, die met pijnlijk wrijven dan wordt weggelachen (jongens onder elkaar). Zo rond etenstijd komen uit alle hoeken groepen kinderen terug onder leiding van hun Kung Fu meester. We kunnen overal komen om te kijken en niemand die zich daaraan stoort. Het is heel bijzonder dat wij daar zo tussen mogen lopen en kijken. Yvo en Kay zijn erg onder de indruk van de trainingsdiscipline die hier wordt getoond. Heel veel turnoefeningen komen terug ( flikflakken, salto, etc) maar ook de boksvariant, en de training met stokken, zwaarden en zwepen zien we aan ons voorbij trekken. Tot 's avonds na 8 uur wordt er nog geoefend. Dan keert de rust terug. En de volgende morgen om 8 uur gaan ze weer aan de slag. Tussendoor schransen de kinderen hun kommetjes rijst met groente in een razend tempo leeg. Ze zijn echt afgetraind maar ook gezond en hebben ook echt plezier met elkaar. Het toeristische deel is onder aan de berg bij het Shaolinklooster. Het is een heel mooi klooster met allerlei beelden en inscripties die volledig in het teken staan van deze vechtkunst. Dit is echt de bakermat van alle vechtsporten. We krijgen nog een korte show te zien in een hele simpele entourage, maar de kunsten van de jongens en mannen zijn er niet minder om. Benen worden in de nek gelegd. Een ijzeren staaf kapot geslagen op het voorhoofd en de nodige Kung Fu kunsten die niet te beschrijven zijn. We genieten met volle teugen deze 2 dagen, maar vooral van het deel waar we ongestoord naar de pittige training kunnen kijken. We slapen hier heel basic, hebben gedeeld sanitair, maar al hadden we buiten moeten slapen dan was het het nog waard geweest!