Nog nagenietend van de safari in Uda Walawe gaan we, na 2 nachten kamperen, door naar Ella. Ook nu nemen we weer een privé auto omdat er weinig alternatieven zijn. Het is zo’n 2,5 uur rijden. Het nationaal park laten we achter ons, ook de rijstvelden en gaan de bergen in. Ook hier rijden ze als maniakken. Ze halen rustig in als ze net voor een bocht zijn, en dan maar hopen dat er geen tegenligger aankomt. Vrachtwagens met zware lading moeten halverwege de berg stoppen, omdat de motor oververhit is en als je een huisje gaat bouwen aan de rand van de weg laat je alle stenen toch gewoon op de smalle tweebaansweg droppen, net na een bocht. En dan hebben we nog overstekend wild: apen en honden die overrennen. Fijn dat we de volgende etappes weer met de trein doen.

We slapen in een homestay bij een Sri Lankaanse familie. Ze hebben 4 kamers die ze verhuren ergens midden op een berg aan een heel smal pad. We worden hier verwelkomd door de hond des huizes en een prachtige kameleon als we wachten tot de kamer klaar is. Kopje thee erbij. Het is hier namelijk waar de (Ceylon) thee vandaan komt. De theevelden zitten hier om de hoek.

Het is zondag, dus erg druk, als we aankomen. De kids zijn hier vrij en half Sri Lanka dompelt zich onder in de grote waterval die vanaf de weg bereikbaar is. Yvo ontdekt op de kaart een kleine waterval en omdat er geen pad is, klimmen en klauteren we over de rotsen daar naar toe. Op 2 Canadezen na is er niemand! Dus dat is broeken en shirts uit en plonzen maar.

Het is in het centrum van Ella een waar backpackersparadijs. Overal eettentjes met hamburgers, pizza, milkshakes.... Kay is helemaal in zijn nopjes.

We hebben de volgende ochtend de klim naar Ella Rock gemaakt, eerst 40 min over het treinspoor, bij de waterval de velden in en dan de berg op. Na 2 keer al het pad te zijn kwijtgeraakt (het gras staat hier manshoog, er zijn geen bordjes en wel 101 paden die allemaal vast naar iets leiden maar niet naar Ella Rock) heeft een local ons naar boven gegidst. Aardige kerel, vader van 2 dochters en boer onder aan de berg. Wat een klim; 1,5 uur recht omhoog! Uiteindelijk komen we zo hoog dat er zelfs naaldbomen groeien. Redelijk uniek hier, waar de begroeiing vooral bamboe is, kokospalmen, klimplanten, ananas, yucca’s etc. Hij waarschuwde ons nog voor slangen, waaronder de cobra. Gelukkig zijn we die niet tegengekomen. We hebben het gered, en heel wat vocht kwijt en calorieën verbrand. Het was een prachtig uitzicht, over een groot gebied met veel theeplantages, bossen etc.

Boven op de berg was nog een relletje; twee politiemensen hebben de hele weg naar boven moeten afleggen omdat de dorpsdwaas beschuldigd werd van diefstal van een camera van toeristen. ‘S middags zagen we hem al weer in het centrum lopen... dus camera vast ??! Nee hoor, we hebben ons nog geen moment onveilig gevoeld, behalve in het verkeer en door aapjes. Ook ons wasgoed was voor die apen. Ze hingen aan de waslijn, gebruikten deze als springplank naar de keuken van de eigenaren des huizes. Dat leverde weer leuke kiekjes op.

3,5 uur later hebben we aan de spoorweg bij een lokaal eettentje de lunch genuttigd. We waren aardig uitgeput! Die middag ging Kay nog languit op de spoorrails! Hij viel bovenop zijn knieën en tanden! Echt iedere vakantie is er wel iets met hen, gat in zijn voorhoofd, achterhoofd, krokodil achter hem aan, en nu dit! Hij komt er behalve veel schaafwonden (zelfs in zijn nek, geen idee hoe dat zo komt) en een losse beugel, aardig van af.

Vandaag hebben we twee brommertjes gehuurd om lekker door de bergen te toeren. We gaan, na een spannend eerste stuk (de brommers zijn afgeleverd bij ons hostel op een heel steil, zanderig en smal weggetje), op weg naar de theeplantage en theefabriek. We kregen een hele leuke tour. We hebben de 5 fases van het theeverwerkingsproces gezien: het plukken (door de dames, veelal de Tamils), het drogen, vermalen, sorteren (machinaal) op grootte en verpakken. In balen van 25-40 kilo gaan ze in zakken om in Colombo (hoofdstad) verhandeld te worden aan alle grote theeleveranciers zoals Lipton. Theeplanten gaan een jaar of 5 a 6 mee en dan worden ze volledig gekortwiekt. Iedere 2 a 3 dagen kunnen de jonge blaadjes geplukt worden. Hoe jonger het blad hoe lichter de thee en hoe meer geld ze er voor kunnen krijgen. Alle goede theeën gaan weg voor de export. Hoe minder zon het blad gehad heeft hoe minder cafeïne en hoe lichter van smaak. De witte (lichtste) thee is dus geplukt van jonggestorven blaadjes nog voor de zon opkomt. We hebben thee geroken, gevoeld, en geproefd. Echt super. Vanaf nu drinken we ieder kopje thee met nog meer aandacht.

Wisten jullie dat 25% van de thee die gedronken wordt uit Sri Lanka komt. Moeten we nog wat meenemen voor iemand?

Onze brommerrit ging verder door de bergen. We hebben de negen-bogen-treinbrug bewonderd en er overheen gelopen. Was een hele klim omdat de brommertjes niet helemaal tot de brug kwamen.

Na wat toeren komen we uit bij de grote waterval en we zijn niet de enigen. Het is druk! Erg druk! Maar het is ook warm en we willen wel een duik. Maar we liggen nog niet in het water of het gaat regenen en niet zo zacht ook. We proberen een poosje te schuilen onder de rotsen. Maar het regent echt heel hard! En dan is het tijd om snel te vertrekken, want daardoor stijgt het water en zijn de rotsen die eerst boven water uitstaken ineens onder water en de stroming wordt sterker. Geheel nat (we hebben alleen de fototoestel, met geld en paspoorten droog kunnen houden) hebben we nog 30 minuten geschuild onder een luifeltje van twee jongens die mango’s verkopen. Maar de plassen voor ons groeien en iedere auto die langs rijdt moet afremmen om ons niet volledig nat te plenzen. Voor de lol en om te tijd door te komen eten we maar wat mango. Hier kruiden ze het met specerijen. Eigenlijk best lekker die combi tussen zoet en pittig!

Ik had jullie in Nederland graag deze regenbui gegund....was goed geweest voor de natuur en temperatuur! Ook hier is het erg afgekoeld en zijn we van 30graden naar een graad of 20 gegaan. Wij zijn uiteindelijk door en door nat op de brommer gestapt zodra het iets droger werd en hebben een poosje rondgereden om droog te worden maar uiteindelijk toch voor de douche gekozen en drogen kleren. Was wel weer even een avontuurtje. Wat kan het hier regenen! Letterlijk stopt dan al het leven. Iedereen vlucht met de tuktuks naar de huizen en hotels. En dan is er niemand meer op straat, en zodra de bui voorbij is komt iedereen weer tevoorschijn.