Onze volgende stop is Polonnaruwa, een stadje richting het oosten van het eiland. We gaan daarheen omdat in deze droge en warme periode van het jaar in de nationale parken de olifanten bijeen komen in grote groepen, “the gathering” genaamd. Dus we stappen nog een keer op safari. En we blijken hier niet de enige te zijn. En dan te bedenken dat we niet eens voor het drukste park hebben gekozen maar voor Kaudulla i.p.v. Minneriya. De jeeps die voor de middagsafari het park in gaan staan elkaar te verdringen op de smalle toegangsweg. Maar het is ook zo wat om hier nu de jeep te laten omdraaien, dus we volgen de kudde maar.

Dat haalt het niet bij onze vorige safari met al die auto’s. Wel zijn de kuddes hier groot en tellen die minstens 40 olifanten, groot en klein. Ze trekken zich weinig aan van die auto’s lijkt het. Gelukkig maar. De grootste groep staan ook heerlijk aan de andere oever dan war de auto’s kunnen komen. Dus die hebben alle ruimte. Het mooiste van alles nog is dat toen we terugkwamen van onze trip de olifanten ook gewoon achter het hotel te zien waren om nog geen 7 meter van de kamer van je jongens. Grappig toch. Dit zijn de olifanten die niet in het park zitten maar wilde olifanten.

Echt wild waren ze niet hoor want de vissers die in het water stonden waren ook in de buurt. Het was super grappig om te zien dat ze het grasveld deelden met de lokale koeien. Daartussen stond een kalfje die continu aan het rennen en spelen was. De olifant werd er helemaal gek van en uiteindelijk tettert die zohaast dat dat kalfje wel afstand nam. Grappig toch dat dat zo op afstand van nog geen 10 meter van ons af gebeurde. Had ons veel geld voor een safari kunnen schelen.

We zijn s’morgens op de fiets gestapt (let wel het is hier zo’n 35 graden en s’morgens misschien 28, maar afkoelen doet het hier niet). Bij het hotel hadden ze een paar oude fietsen te leen. Op de fiets zijn we naar de opgravingen van Polonnaruwa gegaan. Overblijfselen van en oude koningsstad. Een zeer mooie site met tempels, paleizen, boedha groep, stupa, kortom alles. Het geheel bevindt zich in een zeer verzorgd domein. De lokale bevolking helpt bij het onderhoud en zowel dames als heren helpen bij het restaureren er van. Alsof het een soort maatschappelijke stage was. Ook hier was jong en oud aan het werk, bij een zinderende hitte. Natuurlijk begaf een van de fietsen het. Deze fietsen waren in Nederland al 10 jaar geleden afgeschreven geweest. Maar we hebben het gered en konden daarna lekker afkoelen in het zwembad van het hotel.

We zijn hier wel een dag eerder weg gegaan dan gepland/geboekt, Omdat we alles hier wel gezien hadden, het gewoon super warm was, de kamers wat tegen vielen (bij de jongens kwamen de kikkers uit de gootsteen, wc pot, en hoeken en kieren. Overigens beter dan kakkerlakken; want die komen we ook overal tegen).

We hadden zin in een beetje rust en luxe. We hebben decadent als we ook kunnen zijn, een 5 sterrenhotel in Passekudah geboekt. Overigens gaan we wel met de trein daarheen. Voor 1,5 uur durende reis betalen we omgerekend €1,20 voor 4 kaartjes, wel derde klas. Dit keer zitten we tussen de lokale bevolking in de trein en zijn wij de bezienswaardigheid. We verkiezen het reizen met de trein boven de privé auto’s. Dit is veel leuker, raampjes open en laat die trein maar rijden. Meestal doe je er wel iets langer over dan met de auto maar het geeft wel veel meer het gevoel van backpacken. Dat is zo leuk om met elkaar te kunnen doen. Gaaf om te zien dat de jongens dit ook prima vinden. Er gaat toch niets boven je rugzak met daarin al je spullen. Lekker makkelijk en overzichtelijk.