2019 Japan - Koya-san en Shirahama

Met 3 verschillende treinen en uiteindelijk een tandradbaan komen we aan bij Koya-san, ten zuiden van Osaka. Deze berg is 995 meter hoog en huisvest het Koya-san klooster/tempelcomplex. Dit complex is het ‘hoofdkwartier’ van het Shingon-boeddhisme, een belangrijke stroom binnen het Japanse boeddhisme. Op het gehele terrein van het complex staan ruim 120 tempels.

De Koya-san tempel werd in 816 opgericht door de monnik Kobo Daishi. Hij was tevens de stichter van de Shingosekte. Toen hij in 835 stierf werd hij op het terrein van de Koya-san tempel begraven. Hierdoor ontstond er een grote begraafplaats wat ook wel ‘De Dodenstad van Koya-san’ wordt genoemd. Ruim 200.000 graven staan hier in het bos, hele oude en recente grave door elkaar. Een beetje spooky is het wel.

We hebben een tempelovernachting geregeld in het Fukuchiin, een historische tempel lodge waar de boeddhistische priesters zelf ook verblijven. Het is een prachtige locatie, ruim 800 jaar oud, met 3 verschillende tuinen, allemaal gangetjes en kamers. Alle kamers zijn typisch Japanse kamers, met schuifpanelen, mooie beschilderde wanden, tatami matjes op de grond, lage tafel, en een gedeelde badgelegenheid. In de hal staan oude samoerai harnassen en grote Chinese porseleinen vazen. Het is echt net een museum. De karpers in de vijver zijn zo groot dat die ook minstens 800 jaar oud zijn. ? Het eten is veganistisch, wat even wennen is. Er is ook een natuurlijke bron die de warmwaterbaden vult. Goed vertoeven dus en wel een hele bijzondere ervaring. De ochtend mogen we als gasten aanwezig zijn bij het ochtend gebed van de priesters (om 6 uur ‘s morgens).

Helemaal zen pakken we onze rugzakken weer in voor wederom 3 verschillende treinen en ploffen we neer in een hotel aan de kust bij Shirahama; palmbomen, wit zandstrand, nog steeds warm weer en een zwembad! Dat wordt even relaxen 2 dagen. Het strand ligt echt vol met Japanners die net als de moslims zonnebaden met een burkini. Het enige verschil is dat de Japanners dat doen om zo wit mogelijk te blijven (en misschien om zich te beschermen tegen de zon). Vooral de vrouwen gaan geheel gekleed het water in. Het is een heerlijk strand, met wel weer allemaal regeltjes. In het gebied tussen bepaalde touwen mag je niet komen. Je mag niet op de rotsen klimmen. Je mag niet roken op het strand, je moet je rotzooi opruimen, …. En iedereen volgt die regeltjes op. Lekker geordend. De tweede dag blijkt de zee ruwer dan anders te zijn vanwege een tyfoon. Dus alle strandwachten aan de slag om een deel van het strand af te zetten waar de golven het hoogst zijn. Gelukkig waren het ‘s middags na 18 uur de meeste strandgangers en de strandwachten weg en hebben we heerlijk genoten van de ruwe zee. Lekker bij gebruind en uitgerust, kunnen we verder met de reis door het bijzondere Japan.