2019 Japan - Beppu / Fukuoka

2019 Japan - Beppu / Fukuoka

De laatste etappes van onze reis alweer. We zijn drie weken onderweg en hebben na het drama op mount Fuji alleen nog maar warm tropisch weer gehad. Iedere dag ver boven de 30 graden. Als reizen alleen al niet vermoeiend is dan is dat het weer dat ook nog. We merken dat alle vier. We zijn wat geprikkelder, de jongens soms niet te genieten en wij wellicht ook niet. Nou ja we hebben het met elkaar te doen! Ruime 3 weken op elkaars lip zitten is ook best lang. Gelukkig kiezen de jongens er soms voor om eerder terug naar het hotel te gaan of gewoon een dagdeel op bed te blijven liggen. Moeten ze maar lekker doen.

Naar Beppu reizen is het lastig en merken we dat we in de Japanse vakantie week zitten. Iedereen lijkt wel vrij en op pad te zijn. De treinen kunnen niet meer gereserveerd worden. We hangen dus in gang paden van de trein. Het is opvallend dat als een Japanner eenmaal zit, zijn stoel niet snel zal afstaan. Dat hebben we in de metro gezien maar nu ook in de trein. ‘Ieder voor zich’. Dus als je een klein kind op een stoel zet zal je niet snel deze op schoot nemen om nog plek te maken voor een ander. Als een moeder met twee hele kleine kids instapt dan laat je die gewoon staan. Bijzonder wel. In de metro heb je speciale plekken voor ouderen, zieke, zwangeren en moeders met jonge kinderen. Daar moet je wel op staan. In de treinwagon voor de niet gereserveerde stoelen werkt dat blijkbaar anders.

Beppu is een toeristische plaats omdat het dicht bij vulkaan Aso ligt, en heel veel hotsprings heeft, geizers, modderbaden etc. Ze noemen ze de hells of Beppu. Grappig. Yvo had die ochtend geen zin en met Kay zijn we een aantal van die baden gaan bekijken. In sommige worden de eitjes gewoon gekookt, en de dumplings worden gestoomt op de stoom die rechtstreeks van de bronnen af komt. Zo warm dus dat je daar niet met je kont in kunt zitten. Dat doen we s’avonds, door naar een openbare onsen te gaan. Een bad waar je eerst doucht/baddert (mannen en vrouwen gescheiden) en dan kun je daarna in een hotspringbad van natuurlijk bronwater. Nog steeds heel heet! Maar met een beetje doorzettingsvermogen is het wel vol te houden voor een paar minuten.

We hebben een heerlijk hostel in Beppu, met een ruime kamer en ruime bedden (is in de meeste hotels wel anders….een tweepersoons bed is 140-150 breed en vaak staan die tegen de muur zodat je er maar aan een kant langs kunt schuifelen. Maar hier hebben we de ruimte. In de ontvangsthal beneden is een uitgebreide keuken waar je gebruik van kan maken, staan er limo en koffie/thee machines die onbeperkt drankjes geven, snoepjes en koekjes gratis en gratis fietsverhuur. Dat laatste hoef je ons maar een keer te zeggen. We springen op de 4 fietsen en tuffen het stadje rond. Ook hier is het verval al aardig gaande. Ook Beppu (eens een mooi uitgaansstad) is een beetje blijven hangen en er is niets meer aan onderhoud gedaan. Het strand is een grasveld geworden. Cafés zijn dicht, winkelpanden staan leeg. Ach voor ons is het maar een dagje, maar je zal hier een week gepland hebben.

De laatste etappe gaat naar Fukuoka. Een grote stad aan zee, waar we in het Hilton overnachten. Een gigantisch hotel, helemaal vol met Japanners die een weekje vrij hebben. Pas om 4 uur kun je hier inchecken. Dus toen we om 4 uur kwamen stonden we daar met nog 100 man. Die stonden keurig netjes in de rij te wachten. Nou dat ging er bij mij even niet in. Een chique hotel waar we een vermogen voor betalen en dan een uur, misschien wel langer moeten wachten in de rij om je kamersleutel te krijgen. En dat terwijl we er al om 12 uur waren. Toen hadden we ook gehoord dat het hotel (wat we geboekt hadden voor de mooie ligging aan de kust en het mooie zwembad) een entreeprijs vragen van 80 euro om met ons vieren te zwemmen (per keer). Toen was ik zo boos…. Nou dat helpt. Manager 1 werd opgeroepen, manager 2 daarna, manager 3 wist ons dan een gratis diner aan te bieden voor alle ongemakken. Want oh ja, de kamer die we geboekt hadden, die bestond helemaal niet…

Als prinsesjes werden we de volgende 2 dagen gevolgd. Als we bij het ontbijt zaten worden we gespot en kwam de manager even vragen of alles naar wens was. Bij het diner kwam haar collega dat ook even doen. De volgende ochtend weer. En dat in een hotel met ruim 1100 kamers. Ze zullen wel meer ontevreden gasten hebben, maar we zijn uiteindelijk keurig verzorgd. De kamer was heerlijk.

Omdat het weer in deze dagen is omgeslagen en er een typhoon boven onze hoofden raast, kunnen we eigenlijk net veel meer doen dan de winkels in. Komt mooi uit kunnen we nog wat souvenirs mee nemen. De jongens hebben het op een gegeven moment gezien en kiezen voor terug naar het hotel te gaan. Ze stappen samen in de metro, nemen vanaf de metro een taxi naar het hotel (inmiddels giet het onophoudelijk). Fijn dat ze dat samen inmiddels kunnen in een wildvreemde stad, waar niemand Engels lijkt te praten en de borden amper tot niet leesbaar zijn. Zijn weer mooie ervaringen om op te teren.

Vandaag vertrekken we vanaf 9 uur in de avond naar Seoul en dan door naar Amsterdam. De chaos van de typhoon is groot. Alle Shinkansen treinen liggen stil, hele provincies zijn geëvacueerd, maar wij verwachten toch zo meteen in de metro (ondergronds) te kunnen stappen en de vluchten naar Seoul gaan nog. Dus we hebben goede hoop op tijd te kunnen vertrekken.

Fijn om weer naar huis te gaan en Wil en Sarina, die zo goed voor onze poezen en kippen hebben verzorgd, weer vrijaf te kunnen geven. Fijn hoor. Dank alvast dames!

2019 Japan – Hiroshima

2019 Japan – Hiroshima

Zoals je in Vietnam niet onder de geschiedenis uit komt van noord en zuid en de vietcong, zo kom je in Japan niet onder de gevolgen van de tweede wereldoorlog uit. We kiezen er voor om naar Hiroshima te gaan en niet Nagasaki, omdat het beter op de route ligt.

In 1945 valt de eerste atoombom op Hiroshima. Er stierven ongeveer 250.000 (!) mensen, niet alleen direct maar ook jaren later als gevolg van de gevaarlijke straling. De verschrikkelijke gevolgen van de hitte, de verbranding, de zwarte regen die daarop volgden en de talloze ziektes die toen uitbraken zijn immens. Als gevolg van de bom en de vooral houten huizen, staat de hele stad in brand stond. In het Hiroshima Peace Memorial Park Museum zijn veel persoonlijke verhalen gedeeld, met veel foto’s van de eerste momenten. Ik kan je vertellen dat die een hele diepe indruk op ons hebben achtergelaten.

Dat Hiroshima ruim 65 jaar geleden compleet is weggevaagd zou je vandaag de dag niet zeggen. Het is een moderne en mooie stad met veel groen en hele brede rivieren. De bekendste bezienswaardigheden zijn dan ook het Peace Memorial Park waar veel standbeelden en monumenten staan en de Genbaku (Atomic Bomb) Dome; ondanks het feit dat boven dit gebouw de bom ontploft is staat dit als enige gebouw nog deels overeind.

Miayima island. De tweede dag van Hiroshima gaan we in de hitte op de veerboot naar een eiland dat bekend staat om de shrine / poort in het water en de herten die hier rondlopen. Het is ontzettend druk en heet. De jongens wilde graag het aquarium bezoeken, wat een ideale plek was om even de aan de warmte te ontsnappen. (niet aan de drukte overigens). Het eiland is mooi groen. Die herten zijn erg grappig. Lopen gewoon los tussen de mensen. Staan voor de ge-aircondioneerde restaurantjes te wachten alsof ze gasten zijn die niet naar binnen mogen. Het was zeker de moeite waard om hier een dagje te vertoeven.

‘s Avonds eten we de traditionele noodles pannekoek Okonomiyaki die op een hete plaat worden opgediend. De moeite waard om thuis eens te maken. Sowieso zo hebben we niet te klagen over het eten. De ontbijtjes zijn niets. Dat doen we meestal lopend met iets vanuit de supermarktjes die op iedere hoek van de straat te vinden zijn. Fruit is er amper. Kay zweert bij de frappucino’s van de Starbucks. Maar het avondeten is goddelijk: Giyoza, Sushi, Noodles, Dumplings. Eén keer hebben we ons laten verleiden door een Mac Donalds, maar verder eten we heerlijk Japans!

2019 Japan - Koya-san en Shirahama

2019 Japan - Koya-san en Shirahama

Met 3 verschillende treinen en uiteindelijk een tandradbaan komen we aan bij Koya-san, ten zuiden van Osaka. Deze berg is 995 meter hoog en huisvest het Koya-san klooster/tempelcomplex. Dit complex is het ‘hoofdkwartier’ van het Shingon-boeddhisme, een belangrijke stroom binnen het Japanse boeddhisme. Op het gehele terrein van het complex staan ruim 120 tempels.

De Koya-san tempel werd in 816 opgericht door de monnik Kobo Daishi. Hij was tevens de stichter van de Shingosekte. Toen hij in 835 stierf werd hij op het terrein van de Koya-san tempel begraven. Hierdoor ontstond er een grote begraafplaats wat ook wel ‘De Dodenstad van Koya-san’ wordt genoemd. Ruim 200.000 graven staan hier in het bos, hele oude en recente grave door elkaar. Een beetje spooky is het wel.

We hebben een tempelovernachting geregeld in het Fukuchiin, een historische tempel lodge waar de boeddhistische priesters zelf ook verblijven. Het is een prachtige locatie, ruim 800 jaar oud, met 3 verschillende tuinen, allemaal gangetjes en kamers. Alle kamers zijn typisch Japanse kamers, met schuifpanelen, mooie beschilderde wanden, tatami matjes op de grond, lage tafel, en een gedeelde badgelegenheid. In de hal staan oude samoerai harnassen en grote Chinese porseleinen vazen. Het is echt net een museum. De karpers in de vijver zijn zo groot dat die ook minstens 800 jaar oud zijn. ? Het eten is veganistisch, wat even wennen is. Er is ook een natuurlijke bron die de warmwaterbaden vult. Goed vertoeven dus en wel een hele bijzondere ervaring. De ochtend mogen we als gasten aanwezig zijn bij het ochtend gebed van de priesters (om 6 uur ‘s morgens).

Helemaal zen pakken we onze rugzakken weer in voor wederom 3 verschillende treinen en ploffen we neer in een hotel aan de kust bij Shirahama; palmbomen, wit zandstrand, nog steeds warm weer en een zwembad! Dat wordt even relaxen 2 dagen. Het strand ligt echt vol met Japanners die net als de moslims zonnebaden met een burkini. Het enige verschil is dat de Japanners dat doen om zo wit mogelijk te blijven (en misschien om zich te beschermen tegen de zon). Vooral de vrouwen gaan geheel gekleed het water in. Het is een heerlijk strand, met wel weer allemaal regeltjes. In het gebied tussen bepaalde touwen mag je niet komen. Je mag niet op de rotsen klimmen. Je mag niet roken op het strand, je moet je rotzooi opruimen, …. En iedereen volgt die regeltjes op. Lekker geordend. De tweede dag blijkt de zee ruwer dan anders te zijn vanwege een tyfoon. Dus alle strandwachten aan de slag om een deel van het strand af te zetten waar de golven het hoogst zijn. Gelukkig waren het ‘s middags na 18 uur de meeste strandgangers en de strandwachten weg en hebben we heerlijk genoten van de ruwe zee. Lekker bij gebruind en uitgerust, kunnen we verder met de reis door het bijzondere Japan.

2019 Japan – Smelten in Kyoto

2019 Japan – Smelten in Kyoto

Kyoto is absoluut een van de mooiste steden in Japan. Het heeft een rijke geschiedenis en telt niet voor niets 17 (!) bezienswaardigheden die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan, 1.600 boeddhistische tempels en meer dan 400 Shinto heiligdommen.

Qua omvang is het een stuk kleiner dan Tokyo, maar de bezienswaardigheden liggen wel een eind uit elkaar. We hebben hier 3 nachten doorgebracht. De eerste nacht hebben we geslapen in een capsule hotel. Een hotel waar iedereen een eigen kamertje heeft van twee bij een, en gestapeld. Bij de wasgelegenheid heeft ieder een eigen kluisje waar je (met een beetje proppen) je rugzak in kwijt kan. Beneden begint het festijn al, want er is een dames en een heren lift. Je kunt hier absoluut niet de verkeerde lift nemen. De lift van de dames stopt alleen op de verdiepingen waar de dames slapen en zo ook die van de mannen. Alleen op de tiende verdieping is een gezamenlijke lounge. Voor 30 euro pp slaap, badder en ontbijt je. Als reiziger alleen dus helemaal een prima optie. Voor ons was het gewoon een leuke ervaring. En prima voor een nachtje, maar als je met drie mannen reist is het best eenzaam.

Aangezien het in Kyoto toptemperaturen zijn, gevoelstemperatuur lag boven de 40 graden hebben we ons soms door de hoogtepunten heen ‘geworsteld’. Gelukkig kent iedere hoek van de straat hier wel ge-air conditioneerde supermarktjes waardoor je telkens even kan bijtanken (met koele drankjes en lucht). Dat het ook voor de mensen uit Kyoto ontzettend warm is bleek wel doordat twee tieners boven de vrieskist de koele lucht met een waaier naar zich toe wapperde voor de nodige verkoeling. Ook de Starbucks heeft ons leven gered op sommige momenten. Heerlijk even bijtanken.

We zijn door het kasteel en de kasteeltuinen gegaan. We hebben de tweede dag maar weer elektrische fietsen gehuurd en zo een paar hoogtepunten afgefietst en toch ondanks de hitte aardig wat kilometers rond getuft. We hebben tempels, tempels en tempels bezocht, daarnaast de Fushimi Inara shrines (30.000 rode torii’s /poorten achter elkaar) een van Japan’s bekendste en mooiste heiligdommen. Deze poorten aan elkaar vormen een pad van ruim vier kilometer land die leiden naar de heilige berg Inari. We hebben ze niet alle 30.000 geteld hoor. Iedere poort is gedoneerd door personen, families of bedrijven in de hoop op geluk in het zakelijke leven.

De Yasaka-no-to Pagode in de Geisha wijk was vooral de moeite omdat hier hele gezinnen of groepjes vriendinnen in geisha kleding verkleed rondlopen. Kun je dat voorstellen met 40 graden, op houten slippers en heel veel jurk…. Overigens voor ons wel een heel leuk gezicht.

De derde dag hebben we het bamboebos bezocht en beroemde Tenryu-ji tuinen. En de middag hebben we in een echte dojo een Kendo workshop gehad. De Japanse zwaardvechtkunst die voort komt uit de samoeraitraditie. Heel bijzonder om dit een paar uur te mogen doen in vol kendotenue. Onze kendo instructeur, Tomoyoshi Yamanaka, is een prachtige kerel; afkomstig van de 4e generatie van de laatste samurai. Hij heeft ons de geschiedenis en zijn eigen verhaal verteld. Ook dat was indrukwekkend. De dojo alleen al was een mooie plek, 150 jaar oud. Samen met Russische, een Oekraïense, Tahitianen, Chinese, Belgen en een Amerikaan hebben we een aantal beginselen geleerd en een eindgevecht gehouden.

We hebben die avond afgesloten met kaiten sushi (sushitreintje). Echt heerlijk! Kay ging helemaal los met peking eend en zelfs walvis. Dat laatste stond op zijn bucketlist. We hebben het ook geproefd en het smaakt heel erg naar carpaccio vlees. Genoeg hoogtepunten voor 3 dagen smelten in de hitte van Kyoto. Je zou er moe van worden. Gelukkig slapen we de laatste twee nachten in een heerlijk hotelbed, even geen capsule of futonbedjes….dat doen we morgen weer.

2019 Japan – Kanazawa

2019 Japan – Kanazawa

Met twee korte ritjes en een lange rit in de shinkansen trein (de snelle trein) komen we met ruim 34 graden aan in Kanazawa. Een stadje van 400.000 inwoners aan de andere kant van Japan aan de Japanse zee. De toerisme is hier nog niet zo lang aanwezig. Pas nadat een aantal jaren geleden de shinkansen treinspoor is aangelegd. Los van dat er erg warm is, is het een hele leuke stad. Er zijn zoveel leuke wijkjes (geisha en samurai wijk), heel veel tempeltjes waaronder een ninja tempel en de Kenrokuen Garden. Een van de mooiste tuinen van Japan in 1681 aangelegd. Deze ligt aan de kasteeltuinen. Overal Japanse bruggetjes, hele oude bomen, vijvertjes etc.

We slapen in een capsule hotel. Een hotel met allemaal eenpersoons cabines om in te slapen en op de bovenste verdieping ook een paar kamers. Een zo’n kamer hebben wij. Het badderen gebeurd in een gemeenschappelijke badgelegenheid. Deze is prachtig, luxe, met sauna. Uiteraard mannen en vrouwen apart. Iedere dag krijgen we schone badkledingsetjes. Zwarte pyama’s waarmee je van je kamer in de lift duikt en dan zo naar de badruimte. Heel charmant!

De aankomstdag slenteren we wat rond door het park, langs het kasteel. Allemaal in de buurt van het hotel. De tweede dag huren we Japanse e-bikejes en tuffen zo de hele stad door. Zo vangen we nog wat wind. In de geisha wijk komen we groepjes kleine japanse kinderen die voor hun Engelse les toeristen moeten interviewen. Zo schattig. We hadden er bijna eentje meegenomen.

Voor de derde dag hadden we het plan een autootje te huren, zo’n Japans koekblik (vierkant autootje) om het schiereiland te bezoeken. Bij de eerste autoverhuurbedrijf, waren de koekblikken op. Bij de tweede waren ineens alle auto’s verhuurd toen ze hoorde dat we uit Nederland kwamen (voelde wij ons even gediscrimineerd). De dame na ons kreeg namelijk wel gewoon een auto. Bij de derde kwamen we er achter dat we helemaal geen internationaal rijbewijs bij ons hadden. Hahaha, ging het feestje niet door.

Het alternatieve plan werd een duik in de zee bij Kanazawa beach, en op het heetst van de dag de bioscoop in. Het strand was wel even lekker. In Japan heeft namelijk geen enkel hotel een zwembad en de jongens hunkerden even naar een duik in het water. Het strand was een kort treinritje en 15-20 minuten lopen. De auto’s rijden hier tot op het strand. Maar omdat de japanners helemaal geen strandcultuur kennen waren er echt maar heel weinig mensen, terwijl het water heerlijk was, een breed zandstrand. Hier kan je wel iets leuks van maken! Los van de verbrande voetzolen van de jongens was het lekker.

‘s Avonds hebben we in een klein restaurantje een heerlijke Japanse maaltijd genuttigd aan zo’n laag tafeltje. Nou dat is niets voor ons. De benen zijn gewoon te lang en we zijn blijkbaar niet lenig genoeg. De dag daarvoor zijn we een sushirestaurant ingestapt. Daar waren nog geen enkele andere gasten. 6 sushimasters stonden ons op te wachten. Binnen enkele seconden hadden we telkens een nieuw vers gemaakte sushi op ons bordje. Heerlijk! Daar kan echt niets tegenop! Gelukkig mogen we nog een poosje en hoop ik dat dit niet onze laatste sushi zal zijn.

2019 Japan – Japanse Alpen

Matsumoto (Drumfestival)

Alle natte kleding in twee wasmachines gegooid, lekker gedoucht en heerlijk geslapen. Zo we zijn weer een beetje bijgekomen nadat we arriveren in Matsumoto. Alhoewel de spierpijn bij ons allemaal wel heel intens is, sjokken we door het stadje. Even een sprintje voor het stoplicht is er niet bij.

Het is hier heerlijk warm, boven de 30 graden. Matsumoto is een heel rustig stadje midden tussen de bergen op 1500 meter hoogte en is qua omvang heerlijk te belopen. Er is één grote bezienswaardigheid; dat is het kasteel en het park op 15 minuten ‘sloffen’ van het station, waar ons hotel is. Overal zijn heerlijke eettentjes, koffiebarretjes, ijswinkels, en supermarktjes. We zoeken ons een rambam naar wat fruit. Daar doen de Japanners blijkbaar niet aan.

De eerst avond hier besluiten de jongens dat hun hotelkamer met wifi ‘the mancave’ is, en gaan lekker hun eigen gang. Gary en ik gaan op zoek naar leuke plekken van het drumfestival. Op verschillende plekken in de stad zijn optredens van drumbands uit de regio. Van hele jonge kinderen tot echte profs. Heel gaaf om dat zo op straat te zien.

Daarna gaan we samen lekker eten; een traditioneel gerecht Soba Noodles; dat bestaat uit koude noedels op een bamboematje, warme bouillon apart, en sojasaus. Als de noedels op zijn krijg je een potje heet water dat je bij de rest van het bouillon kan doen en dan heb je een lekker soepje. Mmmmm. Voor de jongens nemen we een opwarmmaaltijdje uit de supermarkt. Verschil moet er zijn. ?

De tweede dag gaan we naar het kasteel. In totaal heeft het kasteel zes verdiepingen (ruim 29 meter hoog) met vijf verschillende lagen/verdiepingen. Het dateert uit 1593-1594 waarin het in opdracht van Kazumasa en Yasunaga Ishikawa werd gebouwd; in de tijd van de samoerai en de shoguns. Het is een van de weinig oorspronkelijk overgebleven kastelen in Japan. Omdat het zondag is en het drumfestival er is, is het heerlijk druk, maar ook de inwoners van Matsumoto genieten van een dagje lekker weer. De een met haar konijn aan een lijntje in het park, de ander met hondjes en poes naar de ijssalon. Dwaze Japanners…ze zijn heerlijk op zichzelf, maken niet echt contact/zien je niet echt staan, zijn ontzettend beleefd en bescheiden en houden zich aan alle regels….kunnen wij nog wat van leren.

Het avondeten met z’n vieren hebben we gedaan in een teriyaki restaurant; heerlijk! Daarna door naar de avondshow bij het kasteel van het drumfestival. Wat een sfeer, iedereen op kleedjes in het gras of op krukjes. Met een verlicht kasteel op de achtergrond komen ieder kwartier andere drumgroepen optreden. Dit is wel weer echt een hoogtepuntje. Genieten met een grote G van het sfeertje.

Hakuba – het skioord

Onze volgende bestemming is Hakuba. Dit is het skiwalhalla van Japan in de winter. In de zomer ziet het, zoals helaas vele wintersportplaatsen, minder appetijtelijk uit. We hebben hier een appartementje bij Bob, de Canadees. Ook een beetje suffig appartement, maar lekker om even wat meer ruimte te hebben, een beetje te kunnen koken in de keuken en een eigen ontbijtje te fabriceren.

‘s middags lopen Gary en ik de laatste spierpijn weg en maken een mooie wandeling langs de rijstvelden, over een paar hangbruggen en door het authentieke landschap. Een heerlijke omgeving. Iedereen is in zijn moestuin aan de slag. Veel mensen verbouwen hier zo hun eigen groente, rijst en fruit. Ik voel me helemaal thuis . Alhoewel rijst niet zal lukken in de polders van Rhoon.

De tweede dag gaan we, omdat we de bergen toch niet kunnen negeren, een wandeling maken naar een bergmeer. Eerst de gondel (eng klein gondeltje), dan twee stoeltjesliften omhoog. Ze hebben hier de stoeltjeslift zo laag gehangen dat je met je benen door het hoge gras en alle bloemen kunt bungelen. Grappig, dat hebben we nog nooit eerder gezien. Boven gaan we verder klimmen. Oef! Die benen zijn toch nog wel ‘enigszins’ vermoeid. De coördinatie is ver te zoeken en het is wederom een flinke klim.

Het is verwonderlijk dat hier alleen de oudjes aan het bergwandelen zijn, soms met hun kleinkinderen. Onze generatie is blijkbaar aan het werk. Maar de oudjes hier zijn heel kranig. Bepakt en bezakt en in de mooiste professionele outfits stappen ze met vaart die berg op. Het is moeilijk hen leeftijd in te schatten, maar rond de 70 zijn ze zeker en velen nog veel ouder. Geen grammetje vet en super sportief.

Omdat het boven super mistig is, is het meertje wel een beetje een tegenvaller, maar de trip was zeker de moeite waard. Op sommige plaatsen lag zelfs nog sneeuw. We hebben de jongens halverwege wel gelost. Dat heb je met tieners. Kunnen ze lekker lang wachten op ons bij de liften. Blijkbaar hebben ze nog een heel gesprek gevoerd met een nieuwsgierige oudere man, met zijn gebrekkig Engels. Wel leuk om te zien dat er een aantal japanners zijn die toch graag even contact maken. Hier zijn we toch wel de enige westerling op de hele berg.

2019 Japan - Mount Fuji: missie niet geslaagd

Vanuit Tokyo reizen we naar de 5 meren rondom de mount Fuji. We slapen in een traditionele ryokan daar. Het kost even om daar te komen. Drie treinen, bus en nog 15 minuten te voet met onze rugzakken op. De omgeving stelt niets voor, veel vergane glorie. Het meer waar we het dichts bij zijn heeft zijn beste tijd gehad, overal liggen oude waterfietsen van zwanen en eendjes, maar niets is onderhouden.

We zijn in de ryokan even voordat we kunnen inchecken. Het is geheel leeg. Heeft een leuk sfeertje, echt Japans. Overal washi gordijnen, tatami matten, gemeenschappelijke badgelegenheid en lege kamers waar je de futons (matjes) zelf moet uitrollen voor je gaat slapen. Relatief eenvoudig, maar wel heel sfeervol. We slapen hier maar een nacht want ons doel is het beklimmen van mout Fuji. Dat doen we de volgende dag in twee etappes. Met de bus de berg op tot het vijfde station. Vandaar is het lopen naar de achtste. Dat is een weg omhoog van 2300 meter naar 3400 meter over losse lavapaden en rotsen.

Mount Fuji is s met 3.776 meter het hoogst gelegen punt van Japan. Mount Fuji is een slapende vulkaan en één van de drie heilige bergen. Daarom is het enorm populair om de berg te beklimmen. In een heel kort seizoen van half juli tot begin september gaan gemiddeld zo’n 200.000 mensen per jaar deze vulkaan beklimmen!

Overal staat dat Mount Fuji beklimming geen makkelijke opgave zal zijn en een serieuze conditie vereist. Voor Yvo stond deze op zijn wensenlijstje, dus goed geprepareerd gaan we op stap.

We hebben de eerste beklimming non-stop (te slecht weer) in 4 uur gedaan en dan hebben we ook nog file gelopen. Bij de steile stukken waarop je moet klauteren staat er een rij. Het is stikdruk op de berg.

We vertrokken met redelijk weer maar hoe hoger we kwamen hoe slechter het werd. Uiteindelijk kwamen we geheel doorweekt, hongerig en koud aan in onze hut. Een hut waar wel een man of 100 kunnen overnachten. We worden afgedroogd bij binnenkomst, schoenen uit, jassen in zakken. We eten rijst met curry voordat we ons bedje voor de nacht krijgen aangewezen. Met 20 man op een rij en twee rijen hoog liggen we allemaal zeiknat al voor 18 uur in bed om op te waren. Er is geen ruimte om kleding te drogen, anders dan een klein haakje boven je matras. Sommigen gaan met kleding en al onder de wol, maar die van ons was echt te nat. Yvo en ik hebben best last van hoogteziekte: hoofdpijn, misselijk en wat duizelig.

Het slapen is wel heel spartaans. De wind loeit ‘s nachts om de hut. Er wordt ontzettend gesnurkt en van slapen komt niets. De bedjes zijn niet gemaakt voor de lange westerlingen maar voor korte japanners. Ik lig naast een oude baas die honds verkouden is en ligt te rochelen op 10 cm afstand. (brrr, wordt er nog naar van als ik er aan denk, had ik nou maar zo’n mondkapje voor gehad zoals veel Japanners in de stad). Om twee uur worden we gewekt, en melden ze dat er niet naar de top gelopen kan worden vanwege het slechte weer. Om 4 uur worden we opnieuw gewekt. Het is de bedoeling dat we opstaan om voor zonsopgang naar boven te lopen, nog 350 meter stijgen. Maar de zonsopgang kunnen we vergeten. Het is heel slecht weer. Een tyfoon in de buurt zorgt voor veel wind en regen en het wordt ons afgeraden naar de top te gaan.

Het negatieve advies en de last van de hoogte maken dat we dus terug gaan. Ontzettend balen, maar nu is het vooral belangrijk heelhuids beneden te komen. Dat doen we, door weer en wind, nat tot op de huid, met vallen en opstaan in minder dan 2 uur. Dat is heel rap, want er stond ruim 3 uur voor.

Doorweekt zijn we als we weer terug zijn bij het vijfde station. Nog een uur wachten voor de eerste bus terug. Tenslotte is het pas 7 uur. Wat voelen we ons ellendig. De warme kleding ligt namelijk in een locker bij de trein….Maar eenmaal beneden is de hoogteziekte verdwenen, is het ruim 24 graden en kunnen we ons omkleden. Gewoon buiten bij de lockers. We verzetten geen stap meer vandaag. Dat gaat natuurlijk niet op. We moeten nog een paar uur treinen naar ons volgende hotel in Matsumoto, met echte bedden en een douche…….zalig!

2019 Japan - Tokyo

We hebben al veel Aziatische steden gezien maar Tokyo is wel echt uniek. Niet te vergelijken met de andere steden.

Het begon al in de metro van het vliegveld naar het centrum. Stil…niemand praat. 95% zit op zijn telefoon en 5% slaapt. In de stad s’ avonds: geen toeterende auto’s of brommers, heel veel elektrische auto’s, een paar fietsers en niemand die hardop praat. Het is gewoon doodstil en dat voor een stad met 17 miljoen inwoners. Beetje onwerkelijk wel.

Dat was wel de eerste indruk natuurlijk, want na een goede nacht slapen, bezoeken we een paar wijken in waar je de neonreclame, de arcades en continu voorbijrijdende vrachtwagens met reclame en luide muziek niet kunnen ontgaan. In dit deel is het te zot voor woorden. Is dat dezelfde stad? Op de Shiibuya crossing, de meest drukke oversteekplaats van de wereld denk ik. Op dit kruispunt gaan alle stoplichten voor het verkeer tegelijk op rood en kun je dus ook diagonaal oversteken. Moet je in Rotterdam niet proberen. In een minuut (de tijd dat de wandelaars de straat domineren) gaan honderden misschien wel duizend mensen tegelijk naar de overkant. Zonder dat mensen elkaar in de weg lopen kruisen ze elkaar midden op de weg. Fantastisch om te zien en tussen te lopen.

De metro is ook een waar spektakel. Zelfs Yvo die een wandelende google maps is, of misschien wel het navigatievermogen van een postduif heeft, gaat zelfs hier in de fout. Met 13 lijnen en 8 miljoen reizigers per dag is het het drukste metronetwerk van de wereld. En ook hier is iedereen weer muisstil. In- en uitstappen gaat heel relaxt en als je maar links houdt bij de trappen gaat ook dat allemaal van een leien dakje. En rond spitsuur is het proppen tot de metro vol zit, adem in houden, zodat de deuren nog kunnen sluiten en pas dan weer ademhalen….

Ons hotel zit in het oudere rustige deel vlak bij de Senso-ji tempel. We hebben twee mini kamers maar met een heerlijk bed en douche op minder dan 15 m2 (maat van een Nederlandse cel volgens Gary). Overal om ons heen kleine Japanse restaurantjes. Dus verhongeren gaan we niet. Alhoewel iets te ontbijten vinden dat lactosevrij is, is wel een hele uitdaging. Het Japanse teken voor melk kennen we inmiddels, maar dat zit dan ook overal in. Wordt dan toch gewoon rijst of noedels voor ontbijt.

Op onze tweede dag hebben we de Sushi workshop gedaan, waarbij we les kregen van een ware sushimaster die ook de vergunning heeft om de giftige kogelvissen te mogen serveren. Dat is een hele kunst, omdat als de kok dat niet goed doet, het echt een dodelijk maaltje is. Zie ook het linkje: https://www.youtube.com/watch?v=3G6XEiDuwZI
Maar daar hebben we ons niet aan gewaagd. Voor ons was de sushi al een uitdaging op zich. Super leerzaam, lekker…en leuk om te doen.

Nu zijn wij niet zo’n museumgangers, maar op een regenachtige tweede dag leek het ons wel een goed plan om een modern museum te bezoeken. Ik had mooie foto’s gezien op internet. Helaas was het museum wat we bezochten totaal de verkeerde. Niets digitale interactieve kunst maar gewoon schilderijen van vroeger tot nu. Daar waren we snel op uitgekeken… maar gelukkig konden we er wel om lachen. Het museum dat we wilde bezoeken ligt helemaal aan de andere kant van de stad….en die was echt super; Interactieve digitale kunst. 2 musea in 2 dagen is wel ons record.

We hebben genoten van het bijzondere Tokyo. We hebben alle uitersten wel gezien. Alles keurig op tijd, geen afval op de grond, slechts één zwerver gezien, alle kantoormensen keurig gekleed en hele lange dagen makend, stilte in de metro’s. En aan de andere kant de gekte van de manga, neon, overvolle metro’s, cafe’ met poezen, honden, egels of uilen ( en dat allemaal omdat de Japanners zo klein behuisd zijn dat ze zelf geen ruimte hebben of tijd voor de dieren). Niets is te gek hier.

Fijn om morgen weer op pad te gaan. We hebben onze treinpassen geactiveerd, dus we kunnen het hele land door. Om te beginnen gaan we morgen naar mount Fuji en slapen in een ryokan. Een kleinschalig hostel met alleen kamers met futonmatrassen, en gedeelde wasgelegenheid. Vaak met een onsen; thermaal bad. Gescheiden voor mannen en vrouwen.