2018 Bestolen in Uda Walawe

Na een dagje strand, lekker eten en luieren bij het strand en het zwembad sluiten we in Mirissa ons verblijf af met een heerlijke curry maaltijd in het spice house. 

De volgende dag rijden we met een taxi ( bij gebrek aan trein en omdat de bus echt niet veilig is met de rijstijl van de buschauffeurs) naar onze volgende bestemming het nationale park Uda Walawe. Onderweg stoppen we om vleermuizen te bewonderen met een spanwijdte die makkelijk een meter kan zijn. Ze hangen met honderden aan een giga boom, strekken af en toe een pootje of een vleugeltje en verder hangt het er maar. 

We gaan kamperen. Ja in een tent! Maar wel met een rietendak in de glamping style. Een luxe bungalow tent met 4 bedden, boven de tent een rieten dak en aan de achterkant een eigen douche/toilet, met uitzicht op de rivier. Het enige dat we missen is een airco. Het is hier namelijk heerlijk warm/heet. En het koelt niet echt af hier s’nachts. 

Ook hier worden we weer hartelijk verwelkomt. De Sri Lankanen zijn erg gastvrij en vriendelijk. Iedereen maakt graag een praatje om zijn Engels een beetje te oefenen. We nemen een ‘duik’, nou voorzichtige plons in de rivier, waar even verder op een familie hun badritueel houden. Ik schat zo in dat er in de hutjes/ huisjes die we gezien hebben geen douche zal zijn. De dames en de heren badderen in hun sarong. We plonzen nog wat en chillen lekker bij de lobby als het wat schemerig wordt, en als de grasparkieten vertrokken zijn, vliegen de gigantische vleermuizen over. Allemaal dezelfde kant op. 

We hebben een heerlijke BBQ. De camping ligt zo afgelegen dat er weinig alternatieven zijn in de omgeving. Maar de kok spreekt perfect Engels en kan alle gerechten toelichten. En dan vroeg naar bed want om 5 uur gaat de wekker! We gaan op Safari. 

We hebben genoten. Bijna 6 uur hotseknotsen in een luxe safari-jeep op zandwegen. We spotten eerst heel veel prachtige vogels, dan een kameleon en dan komen echt de olifanten. We hebben echt mazzel. In alle maten komen we ze tegen. Alleen (mannetjes), twee mannetjes in gevecht, groep dames met kleintjes en tenslotte aan het grote meer een hele familie. Waar we in het begin het uitzicht deelde met een aardig aantal andere jeeps, wordt het steeds rustiger en hebben we het alleenrecht op de mooiste plek aan het meer. Naast de olifanten zien we waterbuffels, herten, lizzards en krokodillen. Maar deze keer hebben we veilig afstand gehouden. We gruwelen, na het incident in Panama, behoorlijk van die griezels.  Het was een top safari! 

Als we later even liggen af te koelen in het zwembad, wordt onze tent leeggeroofd door apen! Onze kaakjes, flesjes water, gekookt ei....alles is weg. En op een terras net buiten onze tent wordt de buit opgepeuzeld!  Van de wafels Iikken ze de zoete aardbeienrommel er heerlijk tussenuit. De buitenste lagen vinden ze duidelijk minder interessant. Kieskeurige makaken! Het kost mij moeite om uiteindelijk het plastic van ze af te pakken (voordat dat in de rivier belandt). Wordt bijna aangevallen door een makaak. Kay staat te krijsen op veilige afstand. De held! 

2018 Sri Lanka Mirissa

We zijn geland in Sri Lanka. Deze keer vlogen we via Düsseldorf, naar Dubai, en met een korte overstap en een upgrade naar business class :-) door naar Colombo, Sri Lanka. Ik kan je vertellen dat vliegen in de business class echt een kadootje is. Heerlijk glaasje champagne bij de start, filmpje en dan heerlijk onderuit. De mannen zaten bij elkaar voorin en ik iets verder weg, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een heerlijke vlucht vanaf Dubai.

Met de taxi zijn we naar het hotel gegaan op 45 minuten rijden om even bij te komen, lekker te zwemmen en vroeg te gaan slapen. De volgende dag was het namelijk vroeg op om lekker te ontbijten en te zorgen dat we bij het station van Colombo komen. Aangezien de Über de helft van de normale taxirit vraagt, hebben we die genomen. En wat we kregen was een heerlijke siteseeing, lekker vroeg door de stad met een flinke verkeersdrukte. Dat heeft zo zijn voordeel, omdat je dan alle tijd hebt om om je heen te kijken, de winkeltjes in te turen, mensen te bekijken en sfeer op te snuiven. Heerlijk om weer in een Aziatische stad te zijn en dan toch zo anders als al die andere Aziatische steden. Waar in Vietnam de brommers het beeld bepalen waren zijn dat hier de tuktuks. Het lijkt wel of iedereen er een bezit. Volgens onze taxichauffeur zijn het er miljoenen. En ze rijden als maniakken, verkeersregels gelden niet voor hen! Waarom zou je een knipperlicht aandoen als je spontaan linksaf gaat, waarom niet nog even voor de auto neerzetten die voor het stoplicht staat te wachten. Wij zaten relatief veilig opgepropt in de ubertaxi, ons verwonderend over wat er allemaal om ons heen gebeurd.

We zijn afgezet bij het station Maradana railwaystation. Alsof je de Engelse kolonietijd in stapt, met authentieke loketjes met kartonnen treinkaartjes, en treintickets voor 1,10 euro per stuk en het mooiste van alles een vertrektijdenbord met houten handgeschreven bordjes. Alsof al 100 jaar lang dezelfde treinen rijden op dezelfde tijden naar dezelfde stations. Misschien is er in werkelijkheid ook niet veel veranderd, want ook het perron was nog authentiek, met een separate dames en herenwachtkamer. Uiteraard geen trein-aankomstbordjes. Dus maar bij iedere trein vragen of dit de trein naar Galle is.

De treinrit van ruim 3 uur was zeer aangenaam. Open ramen, lekker windje, prima zitplek en uitzicht over de kustlijn. Hier en daar zijn nog de restanten van de tsunami (van 2004) zichtbaar, doordat huizen totaal weggespoeld zijn en alleen de betonvloeren er nog liggen. Sommige huisjes zijn deels weer opgebouwd. Op een aantal plekken ligt nog een scheepswrakken voor de kust. Maar iedereen heeft hier het leven weer opgepakt en ook gewoon weer huisjes gebouwd tussen de spoorlijn en de kuststrook.

We zijn uitgestapt in Weligama en daarna de tuktuk genomen naar Mirissa (waar het verkeer een stuk rustiger is). Hier verblijven we in het spice house. Een supermooie plek, op 2 minuten lopen van het strand en met uitzicht op de jungle. We hebben een eigen huisje, met airco en een buitendouche tussen de bananendozen. Het heeft een heerlijk zwembad en s avonds eten we rijst met curry aan een lange tafel met een aantal andere gasten. Heerlijk eten! En weet je hoe ze hier kaneelthee drinken? Gewoon heet water en een vers blaadje van de kaneelboom er in. Die staat hier in de tuin. Lekker joh!

Vandaag zijn we gewekt met twee kolibries voor het raam, het zonnetje dat door de klamboe schijnt, en vogels en eekhoorns die door de bomen om ons huis zwerven. dat is nog eens wakker worden! Na het ontbijt zijn we weer een stukje terug gegaan met de trein om een dagtocht naar Galle Fort te maken. Een oude historische centrum met allemaal oud koloniale gebouwen waaronder ook Hollandse en Portugese bouwwerken. Een groot deel van de oude stadsmuren zijn nog in tact. Het was behoorlijk warm vandaag, dus dat was wel zweten, maar een lekker milkshake en een koude cola doen dan wonderen. Terug in het hotel hebben we lekker gerelaxt en gezwommen.

2018 Voorbereidingen voor Sri Lanka

Dit jaar gaan we naar Sri Lanka, een eiland vlakbij India en ongeveer zo groot als Nederland en België bij elkaar. Een prima land om in ruim 3 weken door heen te trekken met mooie stranden, natuurparken, bergachtig landschap met theeplantages en uiteraard veel boeddhistische en hindoeïstische bezienswaardigheden. Genoeg mogelijkheden om op avontuur te gaan, te relaxen en cultuur op te snuiven. We hebben de route zelf gepland en de meeste overnachtingen al geboekt. Dat geeft wat rust en comfort tijdens het reizen. We slapen soms in luxe hotels, maar ook heel basic en soms zelfs in tenten.

De laatste inentingen hebben we gekregen, tegen buiktyfus en de rugzakken gekocht. We gaan namelijk veel met het openbaar vervoer reizen en dan is een rugzak wel zo makkelijk! De jongens zijn 14 en 15 jaar dus prima in staat om op deze manier te reizen. We hebben er alle vier erg veel zin in en kunnen niet wachten. Toch nog eerst een week werken en dan vertrekken we op 15 juli 2018 vanuit Düsseldorf, naar Dubai. Daar stappen we over op het vliegtuig naar Colombo.

Op de terugweg gaan we nog 3 dagen naar Dubai. Daar vieren we Yvo zijn 16e verjaardag en de volgende dag vliegen we door naar huis. Super veel zin in! Als je onze reiservaringen wil volgen laat het weten dan zetten we je op de mailinglist.

Groet sylvia

Jungle avonturen

28-30 juli 2017

De tijd vliegt voorbij en het eind van onze Panama-reis is in zicht. Vanaf Boca Brava maken we onderweg nog een tussenstop bij een hostel om er geen hele lange reisdag van te maken en omdat we de volgende ochtend heel vroeg bij het haventje zijn voor onze laatste twee nachten in de jungle. We worden opgehaald samen met een ander Nederlands gezin en 3 Amerikaanse beachboys. Over het Panama kanaal varen we achter een enorm oceaanvaarder aan met windmolens aan boord. Mooi om zo een heel mooi stukje te zien van het kanaal. Ze zijn druk bezig om het kanaal verder uit te diepen en te verbreden. Het meer (verbonden met het kanaal) waar we daarna over varen is gemaakt om water in de sluizen te kunnen pompen. Het Gatunmeer waar we uiteindelijk naar toe varen is ook ontstaan na het aanleggen van het kanaal. De jungle heeft alle sporen van menselijke activiteiten weggevaagd. De wereld is hier groen. Alleen al op de heenweg naar de lodge komen we 3 soorten apen tegen, waarvan we sommige kunnen voeren vanuit de boot.

Onze lodge voor twee nachten is een drijvend lodge, middenin de natuur, ze hebben een aantal kamers, veel kanos, en het mooiste van alles...in de hele omgeving is niets anders dan jungle. Je kunt hier zo vanaf de eerste verdieping springen het meer in! En ja er zwemmen alligators en krokodillen maar die zouden banger zijn voor ons dan wij voor hen. ( wordt ons verteld samen met het verhaal dat in de afgelopen 15 jaar niets mis is gegaan) Dus we wagen het er op. Met 5 springende jongens (3 van het andere nl gezin) in de leeftijd van 8-14 jaar, is het zo'n lawaai dat zich geen beest meer in de buurt waagt. De brulapen horen we op afstand! Dit is nog eens een jungle ervaring.

We kanoën in de groep, onder leiding van een gids naar een waterval waar ook weer geklauterd en gesprongen kan worden. 'S middags gaan we vissen. Zo is vissen wel leuk want om de paar minuten vangt de een of de ander een flinke vis. De kleintjes gooien we terug en de groten gaan mee voor het avondeten. Zalig!

De tweede dag gaan we weer vissen en dan vang ik behalve een flinke vis ook een meeuw uit de lucht. Dat was wel een hartverscheurende gebeurtenis. We vissen namelijk met levend aas. Op het moment dat ik de hengel uitwerp, wil de meeuw mijn visje uit de lucht grijpen! Toen zat hij vast! Hij vliegt nog weg. Uiteindelijk valt hij in het water omdat het draad vast zit. Ik was al geen voorstander van vissen maar dit was het toppunt van zielig. We zijn naar hem toe gevaren. De kapitein en ik hebben hem aan boord gekregen, de haak uit zijn veren (sorry de haak zat in zijn nek) verwijderd en hem in de lucht gelaten. Hij leeft nog! Pffffffff wat een opluchting.

Beide avonden gaan we de duisternis in en met spotlight in de boot op zoek naar dieren. De gids vangt een kleine krokodil en iedereen krijgt de kans deze van dichtbij te bekijken en vast te houden. We zien kaaimannen, luiaards en in de vroege ochtend ook nog de toekan. En daarnaast heel veel vogelsoorten etc. We krijgen de kans om met een peddleboard op de rivier te peddelen. Het lukt Kay natuurlijk om Gary van het board af te duwen. Met zoveel geplons in het water zijn de dieren natuurlijk gevlogen.

Het grootste avontuur beleven de jongens als wij de bagage aan het inpakken zijn. Gelukkig komen ze met tien vingers en tien tenen terug. Hoe dit avontuur was vertellen ze graag zelf als ze thuis zijn! Want het zit er op....vanaf de jungle is het 30 minuten varen en 45 minuten rijden en we zitten weer middenin Panama city en zit de vakantie erop. We wilden eigenlijk nog een duik nemen in het Trumphotel om even af te koelen en muggenspray van ons af te wassen, maar helaas komen we wel tot de pool maar mogen we niet zwemmen! Jammer. Dan maar door naar het vliegveld.

We zien jullie snel thuis weer!

Boca Brava

25-27 juli. Boca Brava - Coast to coast

In een paar uur rijden we van de Caraïbische naar de Pacifische kust. Iets dat alleen maar kan in Panama, denk ik. Wederom slalommen we door de bergen en ook om de loslopende honden. Overal liggen ze hier op straat, steken over als ze zin hebben. In een van onze inhaalmanoeuvres steekt er een hond over waardoor niet alleen de truck naast ons, maar ook wij vol in de rem moeten. Hond en wij overleven het gelukkig.

Ook het stuk weg dat zonder waarschuwing 30 cm verzakt maakt ons allemaal wakker. Op de heenweg koste het bijna de schokdempers van de auto. Nu zagen we hem aankomen, maar nog zaten we tegen het plafond. We zijn erg blij met de luxe auto die we hebben. Ik kan je vertellen hij is niet schoon meer is en de achterklep gaat amper nog open, maar rijden doet 'ie goed.

Aan de Pacifische kust komen we uit bij een heel klein haventje. We parkeren de auto ergens in de berm en stappen in op een klein bootje. Voor 2 nachten gaan we naar een eiland Boca Brava. Een leuk hostel. Een heel eenvoudige basic kamer. Er staan 4 bedden in en verder slaap je met je ogen dicht en dan zie je de rest niet.

De omgeving maakt hier alles goed! We regelen twee kano's en hebben een heerlijk ochtend. We gaan naar twee strandjes. Op de tweede zit een hele groep brulapen. Mooie beesten en dat gebrul is echt fantastisch. We kwamen hun domein binnen en de alarmbellen gingen af! Wat een prachtig gebrul. Verder doen ze niets, behalve kijken vanuit de boom naar ons en wij naar hen. We steken over naar een ander eiland. De stroming is hier sterk maar we zijn inmiddels goed getrainde kanoërs. Voordat het echt vloed is zijn we weer terug in het hostel.

Het hostel zelf wordt gerund door een Amerikaan. Goede vent. Ze serveren heerlijk eten en af en toe komt er een jonge wasbeer om de hoek kijken, die afkomt op de heerlijk geuren. Door hun drie honden wordt hij weer accuraat weggejaagd. Wat ze niet wegjagen is de schorpioen die ineens op de vloer in het restaurant loopt. Hij doorstaat de fotoshoot en daarna gaat hij terug de natuur in. Alhoewel de eigenaar overwoog om er een cocktail van te maken?

Bocas del Toro

Bocas del Toro 2017 (dag 17-22)

De tocht over de bergen is fantastisch mooi. We rijden er een uur of 3 over. Niet overal is de weg even goed en af en toe zijn de kuilen in de weg niet te vermijden maar de omgeving waar we doorheen rijden is prachtig. Overal zijn dorpjes met rieten hutten op palen. Dat doet erg aan Azië denken. De kinderen die we onderweg tegen komen lopen keurig in hun schooluniformen op weg naar of van school. Er is niet heel veel verkeer op de weg. Af en toe tot aan de nok geladen pick-ups met bananen.

In Almirante aangekomen (plaatsje aan de Caraïbische kust) is de diversiteit van de bevolking goed te zien. Behalve de indianen zie je hier ook de echte rasta's. Heel donker van huidskleur en vaak met dreadlocks. We parkeren de auto en gaan naar de haven waar een bootje ons naar de eilanden van Bocas del Toro vaart in een half uur. Deze eilanden in deze groep hebben allemaal door Columbus namen gekregen en zijn nu een onderdeel van een natuurreservaat. Ons 'resort' (valt een beetje tegen) is nog een eindje rijden op het hoofdeiland. Als het asfalt stopt dan nog een kilometer of 7 over zand. Afgelegen ligt het wel! Alhoewel er meerdere hotels en restaurantjes hier zijn gelegen. Allemaal aan de kust. De golven zijn hier gigantisch. Dat betekent helaas niet zwemmen en al helemaal niet surfen. Dat is alleen weggelegd voor de echte pro's. Als welkom hang er een paar 100 meter voor de ingang van ons resort een luiaard in een boom. Op ooghoogte! Heel bijzonder want meestal zitten ze hoog boven in de bomen. Ik durf te wedden dat we er hier al heel veel voorbij gereden zijn zonder ze op te merken. Maar deze is wel echt cool!

Ons resort op Bluff Beach valt een beetje tegen. De foto's waren wat mooier dan de werkelijkheid. Maar we mogen niet klagen. Het zwembad is heerlijk! Ze hebben hier 7 kamers, maar lang niet alles is bezet. Dus het is rustig qua gasten. Helaas zijn ze aan het bouwen en dat betekent dat er de hele dag lawaai en stank is. Daardoor ook geen beest dat hier in de tuin komt. Alleen 's morgens vroeg hoor je hier hoe het kan zijn als er gen bouwactiviteiten zijn. Dan lijkt het wel of we wakker worden midden in avifauna en Apenheul. De brulapen zitten ver maar die horen we wel en de diversiteit aan vogels is heel groot. De papegaaiden vliegen hier (altijd is stelletjes) af en aan. De natuur is hier prachtig. Witte stranden, alle soorten palmbomen, avocadobomen, en alle tropische planten die wij proberen in onze huiskamer te laten groeien zijn hier huizenhoog. 's avonds vallen we over de dikke padden als we van het restaurant naar ons resortje wandelen. Die padden zijn iets groter zijn dan thuis. Overigens de spinnen en torren ook!

We willen natuurlijk wel de omgeving ontdekken. We hebben een keer paarden gehuurd en zijn door de jungle gereden op zoek naar apen, luiaards en al het andere moois. We hebben een dag een boot met schipper gehuurd om een tour langs de eilanden te maken langs mooie snorkelplekjes. Ook hier hebben we dolfijnen gespot maar er lagen iets te veel andere boten in het water om dat nog mooi te vinden. Het was zondag, wellicht verklaard dat de drukte. Er komen geregeld Panamezen voor het weekend over gevlogen vanuit Panama city. We hadden beter een andere dag kunnen uitzoeken want halverwege de tour is het gaan hozen. Echt dan denk je in Nederland soms dat het hard kan regenen, maar echt dat is niets vergeleken bij hier. Op dat punt kwamen we net op het mooiste eiland, Zapatillos aan. Maar door de regen is het water vele malen troebeler en werd het snorkelen er niet beter op. En over het eiland liep een prachtige trail maar ook die was gewoon te nat. Uiteindelijk waren we zo verkleumd van de kou dat we in het warme water zijn gaan liggen om een beetje op temperatuur te komen.

De kou en nattigheid heeft mijn oorinfectie niet geholpen. Inmiddels heb ik een dubbele oorinfectie en op advies van een van de hoteleigenaren ben ik een antibiotica kuur gaan halen omdat anders de terugvlucht binnen een week wel eens een risico kan worden. Kay had er ook last van, maar bij hem is het met oordruppels gelukkig de goede kant op gegaan.

Vandaag zijn we heel nobel op de fiets (10 km) naar Bocas town gefietst voor de apotheek en de supermarkt. Prima fietsen trouwens maar over zand blijft het een hele klus. Kay onze brokkenpiloot ging bijna onderuit bovenop een houten bruggetje over het water heen. Scheelde niets of hij lag in de mangrove! En aangezien Gary in zijn spoor zat....hij ook! Hilarisch! We hebben uiteindelijk iedere vakantie wel iets met Kay, maar vooralsnog komen we er goed van af!

Vanmiddag relaxen we lekker bij het hotel. De eigenaar is 3 dagen weg dus behalve een andere familie is er niemand. 2 keer per dag komt er iemand van een ander hotel even kijken. Het is nu na het weekend duidelijk laagseizoen!

De bergen van Boquete

Dag 13-16 2017 Boquete (18-21 juli)

Boquete ligt op 1200 meter hoogte naast vulkaan Baru (3500 meter). Deze is al heel lang niet actief meer. Onderweg, langs de panamerica highway, komen we langs een paar kleine demonstraties. Een ervan staat tegenover wel 30 man vol bewapende ME'ers. Indrukwekkend. Ze willen voorkomen dat de mensen de snelweg gebruiken om te protesteren! Gelukkig rijden we er zo langs.

We verblijven in een B&B in de buurt van Boquete, in het plaatsje Caldera. Chris en Lorraine zijn Amerikanen die nu gepensioneerd zijn en hier een heerlijk groot huis hebben. Prachtig op een heuvel gelegen met uitzicht op een groene vallei en bergen. Hij is hier dierenarts geweest en samen hebben ze hier de B&B en houden creatieve workshops. Het is hier heel landelijk. Er wonen veel boeren, maar waar het land niet bewerkt is, is het een grote jungle. Als je hoger de bergen in gaat wordt er van alles gekweekt, van uien, paprika's, tomaten, kool tot koffie.

We hebben onderweg van alles gezien. Ondanks dat dit een van de toeristische hoogtepunten is, is het allemaal nog heel erg toegankelijk, eenvoudig. Er zijn in het stadje zelf maar een paar restaurantjes en souvenierwinkels. Het is het allemaal net niet, maar daardoor ook wel weer erg leuk. Geen dure hotels, hoge gebouwen. Een paar banken, wat garages, een kerk en natuurlijk een schooltje en op de plaza een politiebureau. Dan heb je het wel weer gehad. De omgeving is fantastisch. Soms waan je je in Zwitserland maar dan met tropisch klimaat.

Ook hier hebben we weer genoeg te avonturieren. We maken een wandeling door het nevel/regenwoud (cloudforrest). We horen de quetzal (zeldzame vogel) en de brulapen, maar helaas zien we ze niet. Een hele mooie route over meerdere bruggen naar het einde van een kloof. De waterval stelt niet veel voor ondanks de hevige regens maar de tocht was super. We rijden een half uur op weg naar een canyon waar we vanaf de rotsen aan beide kanten het water in kunnen springen. Het hoogste punt is ruim 4 meter tot aan het water. Aangezien we hier de hele canyon voor onszelf hebben nemen we het ervan.

Vanmorgen zijn we gaan ziplinen. Een tokkelbaan van 12 kabels/tokkels met in totaal 4 km dwars door het woud, over beekjes met uitzicht op de vulkaan. De langste lijn was 500 meter. Dat gaat hard kan ik je vertellen! Het mag wat kosten maar het was echt gaaf!

We zijn weer terug gegaan naar de canyon vanmiddag. En daarna gingen we op zoek naar de warmwaterbronnen. Nou dat was me het tochtje wel. Zonder de 4 wheel drive waren we er niet gekomen. Een grote rotsenweg van 3 kilometer lang. Daarna nog 500 meter klauteren. Komen we uit bij een boerderij met geiten, varkens, pauwen, kalkoen. Maar niets dat leek op thermale baden. Maar we hadden het mis. De boer wees ons, na eerst zijn zakken met ons geld gevuld te hebben, 2 natuurlijke mini poeltjes met inderdaad heet water! Maar dan ook echt heet! Daarna was het de bedoeling dat je moest afkoelen in de rivier. Dat op zich was al een gewaagde klus, want dat betekende klauteren en glijden tot in de koude rivier. Overigens wel zalig hoor! Maar heel erg kneuterig! Natuurlijk moest er hier wel iemand van ons onderuit gaan! Het was Yvo! Zijn blaren waren net geheeld en nu ligt zijn voet weer open en dat terwijl we nog de hele weg terug te gaan hadden. Op een blote voet, een slipper en met veel geklaag komen we toch nog veilig bij de auto. Maar niet voordat de boer ons nog even zijn zojuist geboren geitjes liet zien, nog met navelstreng en moeder geit nog helemaal van de kaart. Wel schattig hoor.

We eten in een Panamees huisrestaurant genaamd Melissa onze heerlijk pollo con arroz, kip met rijst en bonen. Kost niets en is echt lekker. Met buikjes vol koersen we weer naar onze B&B. Spullen inruimen voor de volgende rit! Op naar het tropische Bocas del Torro in de Caraïbische zee.

Snorkelen en surfen in Santa Catalina

Dag 9-12 2017 Santa Catalina (15-18 juli)

We gaan zonder al te veel spierpijn van de eerste surflessen op weg naar Santa Catalina. Een ander surfparadijs op bijna 4 uur rijden. Wel moeten we eerst weer terug naar de pan america highway, want langs de gehele kustlijn is geen weg. Het is hier geheel ontoegankelijk, alleen rotsen en jungleachtige begroeiing. Vanaf de boot kun je dat goed zien. We zitten in Santa Catalina vlak bij Isla Coiba een prachtig eilandengroep natuurreservaat op 80 kilometer vanaf waar ons hotel ligt. Met onze snorkeltocht varen we die kant op en doen nog 3 kleinere eilanden aan. De eilandjes zijn echt zoals je een tropisch eiland voor je ziet: goud geel zand, palmbomen, en blauwe zee. Het snorkelen is super, alhoewel we wel verwend zijn met onze snorkelervaring in Indonesië. Op isla Coiba zien we eindelijk ook aapjes. Onderweg komen we een grote groep dolfijnen tegen. Ergens op dit eiland is nog een gevangenis die tot 2004 gebruikt werd. Maar daar komen we niet. Te afgelegen, ontsnappen lukte ook nooit!

Het zijn geen fantastische snorkelgidsen. Men praat geen woord Engels en ze doen ook weinig moeite om de juiste plekken aan te wijzen. Maar op eigen initiatief komen we ook ver: trompetvissen, rog, maanvissen en veel anderen, maar helaas geen haaitjes. Die zouden hier ook zitten. We hebben leuk gezelschap aan boord. Een studente die in augustus een jaar in leiden gaat studeren bij voorbeeld, en een gezinnetje met een knulletje van 3 die zich prima vermaakt met de jongens in zee. Bij terugkomst moesten we maar zien hoe we weer bij het hotel kwamen. Op de heenweg werden we nog opgehaald, in een hele gare bak met een 3 jarige aan het stuur! We reden bijna de greppel in. In Panama kan dat. Daar nemen ze het niet zo nauw.

Op de fiets gaan we op zoek naar en restaurantje. We zijn nog niet binnen of het stortregent, onweert en het houdt niet op. Na het eten (heerlijke curry, verse tonijn) hebben we nog even gewacht maar er zat niets anders op dan de camera in een plastic tas te doen en heeeeeeeeel hard terug te fietsen! Het zijn geen Nederlandse kwaliteit fietsen. Maar we komen er wel. Drijfnat!

De tweede dag hier huren we een surfplank maar behalve Kay bakt niemand er iets van. 's middags maar ff relaxen voor ons hotel bij het zwembad. Hebben we nog weinig gedaan. De zon schijnt vandaag weer volop. Fijn!

(foto's volgen later)